«Πρέπει να υπογραμμίσουμε το εντυπωσιακό γεγονός, που οι ίδιοι οι επιστήμονες παραδέχονται, ότι πολλές φορές οι μεταφυσικές τους πεποιθήσεις είναι που επηρεάζουν τις κοσμολογικές αντιλήψεις τους…
Ο Eric Lerner, που αρνείται τη γένεση του κόσμου μέσα από μία τεράστια έκρηξη, γράφει: «Επειδή σήμερα τίποτα δεν προέρχεται από το τίποτα, η λογική υπόθεση είναι ότι αυτό πρέπει πάντοτε να ήταν αληθινό. Το σύμπαν, κατά κάποιο τρόπο, πρέπει πάντοτε να υπήρχε». Ετσι αποκλείει το ενδεχόμενο του θαύματος εξ αρχής, και αυτό οδηγεί αναγκαστικά στην αναζήτηση άλλων «λύσεων». «Ενώ μερικοί κοσμολόγοι ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι καθώς έκαναν τη σύνδεση μεταξύ της Μεγάλης Εκρήξεως και της βιβλικής δημιουργίας, άλλοι, και σε αυτούς περιλαμβάνεται και ο Hawking, δεν ικανοποιούνταν από αυτό και ήθελαν να αποφύγουν την αρχή του χρόνου».
Αναφέρεται στο διάσημο θεωρητικό Φυσικό Stephen Hawking, ο οποίος, ενώ αρχικά απέδειξε ότι το σύμπαν είχε αρχή, κατόπιν πρότεινε μια ιδέα, που υποστήριζε ότι, αν και η ηλικία του σύμπαντος είναι πεπερασμένη, ο χρόνος που τη μετρά δεν είχε αρχή… Ο Lerner όμως παραδέχεται ότι το παράδειγμα που αναλογικά προτείνει ο Hawking, για να στηρίξει την ιδέα αυτή, «είναι ακριβώς ένα λεκτικό παιχνίδι, που έχει σκοπό να ελαχιστοποιήσει τις θεολογικές συνέπειες μιας αρχής και ενός τέλους στον χρόνο»
Αλλά και ο ίδιος ο Hawking ομολογεί ότι «πολλοί άνθρωποι δεν αποδέχονται την ιδέα ότι ο χρόνος έχει μια αρχή, πιθανώς διότι αυτό προϋποθέτει τη θεία επέμβαση». Αναφερόμενος δε ειδικά στην τελευταία δική του ιδέα για ένα χρόνο χωρίς αρχή, που παραδέχεται εξάλλου ότι είναι δύσκολο να αποδειχτεί, αποκαλύπτει τα πιθανά κίνητρά του, όταν γράφει ότι, «όπως κάθε άλλη επιστημονική θεωρία, και αυτή η ιδέα μπορεί να προτάθηκε αρχικά για αισθητικούς ή μεταφυσικούς λόγους»!
Ο γνωστός για τις επιτυχείς μελέτες του στα θέματα που έχουν σχέση με την αρχή του σύμπαντος Steven Weinberg, παραδέχεται ότι μερικοί κοσμολόγοι προσελκύονται φιλοσοφικά από θεωρίες που υποστηρίζουν ένα αιώνιο σύμπαν, διότι αυτές «αποφεύγουν το πρόβλημα της Γενέσεως»….
Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι οι μεταφυσικές προϋποθέσεις που υπαγόρευαν και μια ορισμένη στάση των ειδικών απέναντι στη Θεωρία της Συνεχούς Δημιουργίας. «Μια άποψη του προτύπου της Μεγάλης Εκρήξεως», γράφει ο M. Rowan-Robinson, «την οποία μερικοί επιστήμονες και φιλόσοφοι εύρισκαν στενόχωρη, ήταν ότι προλέγει πως το σύμπαν έχει μια ορισμένη ηλικία και έχει την αρχή του σε μια αρχική εκρηκτική στιγμή της δημιουργίας. Για μερικούς αυτό φαινόταν πολύ κοντά στις θρησκευτικές αντιλήψεις περί δημιουργίας και έτσι δέχονταν ευχαρίστως την απεριορίστου ηλικίας φύση του σύμπαντος της Σταθεράς Καταστάσεως»
«Πολλοί επιστήμονες, και αυτοί οι εισηγητές της θεωρίας της Σταθεράς Καταστάσεως», υποστηρίζει και ο Paul Davies, «αισθάνονταν ότι καταργώντας τη μεγάλη έκρηξη θα είχαν μια για πάντα απορρίψει την ανάγκη κάθε είδους υπερφυσικής ερμηνείας για το σύμπαν. Σε ένα σύμπαν που δεν έχει καμμιά αρχή, δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη για ένα γεγονός δημιουργίας ή για έναν δημιουργό».
Μήπως εκεί είναι όλη η ιστορία; Προκειμένου να αρνηθούμε τον Δημιουργό Θεό, που έφερε τον κόσμο από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με μια μεγαλειώδη πράξη δημιουργίας κάποια συγκεκριμένη στιγμή στο παρελθόν, προτιμούμε να υποστηρίζουμε μια αυτόματη, συνεχή, ανεξήγητη και ανεπιβεβαίωτη δημιουργία; Αλλά και αυτή η συνεχής δημιουργία, «όπως παρατήρησαν πολλοί, δεν είναι λιγότερο δημιουργία από ό,τι η δημιουργία του όλου Σύμπαντος, και κατά συνέπεια δεν παύει να είναι μια μεταφυσική άποψη και θέση παρόμοια με την αρχική δημιουργία του Κόσμου». Είναι και αυτή υπόθεση πίστεως.
(Αρχή και Τέλος του κόσμου, αρχιμ. Αστερίου Χατζηνικολάου σελ.168-169, 174-175)