ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ...
Υπήρχε κάποιος γέροντας στη Σκήτη, δυνατός στα χέρια αλλά αδύναμος στους λογισμούς. Πήγε λοιπόν στον αββά Ιωάννη να τον ρωτήσει για την απώλεια της μνήμης. Άκουσε τα λόγια του, γύρισε στο κελί του και ξέχασε τι του είχε πει ο αββάς. Και πάλι πήγε να τον ρωτήσει. Και πάλι άκουσε τι του είπε, και γύρισε. Μόλις όμως έφτασε στο κελί του, πάλι το ξέχασε. Έτσι πήγαινε πολλές φορές και, γυρίζοντας, ξεχνούσε. Όταν αργότερα συνάντησε τον γέροντα, του είπε: Ξέρεις, αββά, ότι πάλι ξέχασα αυτό που μου είπες; Αλλά δεν ήρθα, για να μη σε ενοχλήσω. Του λέει ο αββάς Ιωάννης: Πήγαινε και άναψε ένα λυχνάρι. Κι εκείνος το άναψε. Και του ξαναλέει: Φέρε κι άλλα λυχνάρια και άναψέ τα από αυτό. Κι εκείνος έκανε ό,τι του είπε. Και είπε ο αββάς Ιωάννης στον γέροντα: Έπαθε τίποτα το λυχνάρι σου, που άναψες τα άλλα λυχνάρια από αυτό; Όχι, του απαντάει ο άλλος. Λέει τότε και ο αββάς Ιωάννης: Ούτε κι ο Ιωάννης παθαίνει τίποτα. Κι αν ολόκληρη η Σκήτη έρθει να με βρει, δεν θα με εμποδίσει από τη Χάρη του Χριστού. Να έρχεσαι λοιπόν όποτε θέλεις, χωρίς να το σκέφτεσαι. Έτσι, με την υπομονή και των δυο τους, πήρε ο Θεός τη λήθη από τον γέροντα. Στη Σκήτη αυτό το έργο είχαν, να δίνουν βοήθεια σε όσους αντιμετώπιζαν πειρασμούς. Και να ξεπερνάνε τον εαυτό τους για να κάνουν καλό ο ένας στον άλλο. (Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός)
«Ελεήμων αληθινά είναι όποιος δίνει από την καρδιά του, από μία καρδιά γεμάτη αγάπη. Αληθινά ελεήμων είναι όποιος μιλά με τους άλλους εγκάρδια και όχι απλώς με τον νου και τα χείλη. Όποιος σέβεται την αξία Άνθρωπος στον καθένα. Όποιος σπέρνει τον λόγο του Θεού απλόχερα και διακονεί τον Θεό με αληθινή καρδιά, όχι υποκριτικά. Με άλλα λόγια, αληθινά ελεήμων είναι όποιος όλα τα εναγκαλίζεται και δεν αφήνει κανέναν άνθρωπο έξω από την καρδιά του».
Ιωάννης της Κρονστάνδης
ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗ;
Φτηνά πουλάει τις καλοσύνες ο Θεός για όποιον νοιάζεται να αγοράσει: για ένα μικρό κομμάτι ψωμί που έδωσες, για ένα ρουχαλάκι, για ένα ποτήρι κρύο νερό, για μια δραχμή.
Επιφάνιος Επίσκοπος Κύπρου
ΠΟΣΟ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ
Όσο έχεις, τόσο κάνει. Έχεις ένα οβολό [μόνο να δώσεις στο φτωχό]; αγοράζεις τον ουρανό τον ίδιο. Όχι γιατί είναι φτηνός ο ουρανός αλλά γιατί ο Θεός είναι φιλάνθρωπος. Δεν έχεις χρήματα; Δώσε ένα ποτήρι κρύο νερό.« Όποιος δώσει ένα ποτήρι κρύο νερό για χάρη μου σ’ αυτούς τους καταφρονεμένους θα λάβει την αμοιβή του», μας λέει ο Κύριος. Ο ουρανός πουλιέται κι αγοράζεται κι εμείς αδιαφορούμε. Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο. Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα. Δώσε φθαρτά και πάρε άφθαρτα.
Ιωάννης Χρυσόστομος
(Ελένη Κονδύλη, Μικρή Φιλοκαλία της καρδιάς, εκδ. Ατέρμονον, σελ. 55-57)