λβ. Ο ίδιος ο αββάς Αντώνιος είπε : « Να έχης μπροστά στα μάτια σου τον φόβο του Θεού. Να θυμάσαι Αυτόν όπου θανατώ¬νει και ζωογονεί. Μισήστε τον κόσμο και όλα όσα ανήκουν σ΄αυτόν. Μισήστε κάθε σαρκική ανάπαυση. Απαρνηθήτε αυτήν εδώ τη ζωή, για να ζήσετε με τον Θεό. Να θυ¬μάστε τί υποσχεθήκατε στον Θεό. Γιατί, κατά τη μέρα της κρίσεως, θα σας το ζητήση. Περάστε τον βίο σας με πείνα, με δίψα, με γύμνια, με αγρυπνίες, με πένθος, με κλάμα, με στεναγμούς μες από τα βάθη της καρδιάς. Δοκιμάστε να δείτε αν είστε άξιοι του Θεού. Περιφρονήστε τη σάρκα, για να σώσετε τις ψυχές σας ».
λγ . Πήγε κάποτε ο Αββάς Αντώνιος στον Αββά Αμμούν, στο όρος της Νιτρίας. Και όταν συναντήθηκαν, του λέγει ο Αββάς Αμμούν : « Επειδή, με τις δίκες σου ευχές, πληθύνθηκαν οι αδελφοί και θέλουν μερικοί απ’ αυτούς να χτίσουν κελλιά σε μακρινό μέρος, για να ησυχάζουν, τί διάστημα προστάζεις να απέχουν τα νέα κελλιά από τα εδώ; ». Και εκείνος είπε : « Ας βάλουμε κά¬τι στο στόμα μας κατά την ενάτη ώρα και βγαίνον¬τας, ας διασχίσουμε την έρημο και ας εξετάσουμε τον τόπο ». Και αφού βάδισαν στην έρημο έως το ηλιοβασίλεμα, του λέγει ο Αββάς Αντώνιος : « Ας κάμουμε προσευχή και ας στήσουμε εδώ ένα σταυρό, ώστε εδώ να χτίσουν όσοι θέλουν να χτίσουν. Λοιπόν, οι από εκεί, όσοι έρχονται σε αυτούς εδώ, αφού γευθούν τη λιγοστή τροφή τους κατά την ενάτη ώρα, έτσι θα έρχονται. Και όσοι από εδώ φεύγουν, κάνοντας το ίδιο, θα είναι απερίσπαστοι όταν συναντώνται». Είναι δε αυτό το διάστημα δώδεκα οδομετρικές στήλες.
λδ. Είπε ο Αββάς Αντώνιος : « Αυτός όπου χτυ¬πά το αναμμένο σίδερο, πρώτα βάζει με τον νου του τί πρόκειται να φτιάξη, δρεπάνι, μαχαίρι, τσεκούρι. Έτσι και εμείς. Οφείλουμε να σκεφθούμε ποιά αρετή επιδιώκου¬με, για να μη κοπιάζουμε άσκοπα».
λε. Είπε πάλι : « Η υποταγή, συνδυασμένη με την εγκράτεια, δαμάζει θηρία ».
λστ. Είπε πάλι : « Γνωρίζω μοναχούς, όπου ύστερα από πολλούς κόπους έπεσαν και τους σάλεψαν τα λογικά, επειδή στήριξαν ελπίδες στον εαυτό τους και δεν λογά¬ριασαν τη Θεία εντολή, όπου λέγει : «Επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι ».
λζ . Είπε πάλι : «Άμποτε να ήταν δυνατόν, όσα βή¬ματα κάνει ο μοναχός ή όσες σταγόνες πίνει στο κελλί του, τόσες φορές να έχει θάρρος και εμπιστοσύνη στους γέροντες. Φυσικά, αν δεν φταίει απέναντι τους ».
Του Αββά Αρσενίου
α’ . Ο Αββάς Αρσένιος, ενώ ακόμη ήταν στο παλάτι, προσευχήθηκε στον Θεό, λέγοντας : «Κύριε, οδήγησέ με πως να σωθώ ». Και άκουσε φωνή οπού του έλεγε : « Απόφευγε τους ανθρώπους και σώζεσαι ».
β’. Ο ίδιος, όταν αποσπάσθηκε από τον κόσμο και εισήλθε στον μοναστικό βίο, πάλι έκανε την ίδια προσευχή. Και άκουσε φωνή να του λέγη : « Αρσένιε, να φεύγης, να σιωπάς, να ησυχάζης. Γιατί αυτές είναι οι ρίζες της αναμαρτησίας ».
γ’. Αντιμετώπισε κάποτε ο Αββάς Αρσένιος επίθεση των δαιμόνων. Βρισκόταν στο κελλί του και εκείνοι τον έθλιβαν. Έφθασαν λοιπόν αυτοί οπού τον υπηρετούσαν, στάθηκαν έξω από το κελλί και τον άκουσαν να φωνάζη στον Θεό και να λέγη : « Θεέ μου, μη με εγκατάλειψης, τίποτε το καλό δεν έπραξα ενώπιόν σου. Αλλά αξίωσέ με, με την καλωσύνη σου, να βάλω αρχή νέας ζωής».
δ'. Έλεγαν γι’ αυτόν : «Όπως κανείς στο παλάτι δεν ντυνόταν ρούχα καλύτερα από τα δικά του, έτσι και στην εκκλησία κανείς φτωχότερα απ’ αυτόν δεν φορούσε ».
ε’. Είπε κάποιος στον μακάριο Αρσένιο : « Πώς εμείς, από τόσα γράμματα οπού μάθαμε και τόση σοφία οπού πήραμε, τίποτε δεν έχουμε, ενώ αυτοί οι χωριάτες και οι Αιγύπτιοι κατέχουν τόσες αρετές ; ». Του λέγει ο Αββάς Αρσένιος : « Εμείς, από την κοσμική μόρφωση, τίποτε δεν έχουμε. Αυτοί όμως οι ξωμάχοι και Αιγύπτιοι από τους δικούς τους κόπους απόχτησαν τις αρετές ».
στ'. Κάποτε ο Αββάς Αρσένιος ρωτούσε για τους δικούς του λογισμούς έναν Αιγύπτιο γέροντα. Τον βλέπει λοιπόν ένας τρίτος και του λέγει : « Αββά Αρσένιε, συ οπού έχεις τόση μόρφωση λατινική και ελληνική, πώς ρωτάς για τους λογισμούς σου αυτόν τον απελέκητο άνθρωπο ; ». Και εκείνος του είπε : « Βέβαια, είμαι καταρτισμένος στη ρωμαϊκή και την ελληνική μόρφωση. Αλλά ούτε το αλφάβητο αυτού του απλοϊκού ανθρώπου δεν ενώ μάθει ακόμη ».
(Είπε Γέρων,Το Γεροντικόν εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1996 σελ. 16-18)