Αρρώστιες.
I.
Όταν δεις τον Φ.Γ., δος του από μένα τις θερμότερες ευχές μου για γρήγορη ανάρρωση. Πες του επίσης ότι, παρ’ όλη τη σταθερή ελπίδα και τη δυνατή πίστη του στο Θεό, δεν θα πρέπει να περιφρονήσει και την ιατρική βοήθεια. Ο Θεός είναι ο δημιουργός όλων των ανθρώπων και όλων των πραγμάτων, «ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων». Και είναι ο δημιουργός όχι μόνο των πασχόντων αλλά και των γιατρών και της ιατρικής επιστήμης και των φαρμακευτικών βοτάνων και της θεραπευτικής δυνάμεως που έχουν αυτά τα βότανα. «Τέκνον, εν αρρωστήματι σου μη παράβλεπε, αλλ’ εύξαι Κυρίω, και αυτός ιάσεται σε», λέει βέβαια ο σοφός Σειράχ (38:9). Ο ίδιος όμως προσθέτει: «Κύριος έκτισεν εκ γης φάρμακα, και ανήρ φρόνιμος ου προσοχθιεί αυτοις» (38:4). «Και ιατρώ δος τόπον, και γαρ αυτός έκτισε Κύριος, και μη αποστήτω σου, και γαρ αυτού χρεία. Έστι καιρός ότε και εν χερσί αυτού ευοδία» (38: 12-13).
Τελικά δηλαδή, όπως βεβαιώνει ό άγιος Διάδοχος Φωτίκης, τίποτε δεν εμποδίζει να καλούμε γιατρούς όταν αρρωσταίνουμε. Και τα φάρμακα προϋπήρχαν, επειδή ακριβώς έμελλε κάποτε δημιουργηθεί η ιατρική, από την πείρα του ανθρώπου. Δεν πρέπει όμως να έχουμε στους γιατρούς την ελπίδα της θεραπείας μας, αλλά στον αληθινό σωτήρα μας και γιατρό Ιησού Χριστό.
II.
Μαζί μ’ αυτό το γράμμα ο π. Χ. θα σου δώσει και μια ξύλινη ζαχαριέρα, που πελέκησα για σένα. Αν τυχόν όμως δεν σου αρέσει, μεν επεκτείνεις την απέχθεια σου και σε μένα!
Η κατάσταση της υγείας μου είναι τόσο κακή όσο και η δική σου… Έτσι.. αδυνατώ να σε συμπονέσω πολύ! Πρέπει να ξέρεις όμως ότι η αγαθή πρόνοια του Θεού δεν κλείνει μέσα της μόνο περισσότερη σοφία από τη δική μας, μα και σοφία άλλου είδους, άλλης ποιότητος. Αυτή ης σκέψη πρέπει να μας στηρίζει και τους δυό σ’ όλες τις δοκιμασίες μας. Είναι παρηγορητική όσο καμιά άλλη.
III
Ειλικρινά λυπάμαι που η γυναίκα σου υποφέρει από αϋπνίες. Υποφέρει πάντως επειδή στεναχωριέται και ανησυχεί τόσο πολύ για κάθε τι. Κι εγώ ένα διάστημα υπέφερα από την ίδια αιτία, γι’ αυτό ξέρω πόσο τσακίζει τον άνθρωπο. Τον κάνει «κουρέλι».
Η μόνη σίγουρη και αποτελεσματική θεραπεία είναι να διώξει μακριά όλους τους βασανιστικούς λογισμούς, όλες τις ανήσυχες σκέψεις, και ν’ ακουμπήσει τα πάντα στα χέρια του Θεού, με συναίσθηση και εμπιστοσύνη, κάνοντας σε κάθε περίσταση αβίαστη υπακοή στο θέλημα Του.
Τι λέμε κάθε τόσο στην Κυριακή προσευχή; «Πάτερ ημών.. γενηθήτω το θέλημα σου»! Και τι μας γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς πως έκαναν οι χριστιανοί σε μια δύσκολη περίσταση;
« Ησυχάσαμεν ειπόντες∙ το θέλημα του Κυρίου γινέσθω» (Πραξ. 21: 14). Ησύχασαν, αφήνοντας της έκβαση της υποθέσεως στα χέρια Του Κυρίου.
Αναγνωρίζω ότι αυτό εύκολα το λέει κανείς, δύσκολα όμως το βιώνει και το εφαρμόζει.
Γι’ αυτό, μέχρι να το κατορθώσει και η γυναίκα σου, ίσως να τη βοηθήσουν μερικά απλά πρακτικά μέσα: Ας πίνει ένα ποτήρι νερό πριν την κατάκλιση, και ας βάζει ένα κομμάτι σικαλόψωμο κοντά στο προσκεφάλι στης. Η μυρωδιά της σίκαλης είναι πολύ κατευναστική.
Ας κάνει ακόμα θερμή προσευχή στο Θεό, ζητώντας τις πρεσβείες των αγίων Επτά Παίδων των εν Εφέσω. Εκείνοι, καθώς γνωρίζεις κάθε άλλο παρά έπασχαν από αϋπνία!
IV.
Με χαρά άκουσα ότι, ενισχυμένος από την προσευχή, αντιμετώπισες με γενναιότητα τη φοβερή και επικίνδυνη αυτή εγχείρηση, και μάλιστα χωρίς να ταλαιπωρηθείς ή να πονέσεις όπως υπήρχε φόβος αρχικά.
Με ικανοποίηση ακούω, ότι όσο η υγεία σου βελτιώνεται, τόσο μεγαλώνει η πνευματική χωρητικότητα της ψυχής σου. Είναι πολύ καλό που ζητάς, και βρίσκεις, ενίσχυση και παρηγοριά στη θεία κοινωνία.
V.
Με πολλήν ευχαρίστηση πληροφορήθηκα από κάποιο συγγενή σου, το πόσο γενναία βαστάζεις το βαρύ σταυρό της σοβαρής αρρώστιας σου. Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος, όσο δεινοπαθεί και βασανίζεται και λιώνει σωματικά, τόσο ανακαινίζεται πνευματικά. Ο Θεός να ευλογεί εσένα και την οικογένεια σου, που συμπάσχει μαζί σου, και να σου χαρίζει ειρήνη και χαρά, για να λες πάντα μαζί με τον απόστολο Παύλο: «Χαίρω εν τοις παθήμασι μου… και αναπληρώ τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί μου υπέρ του σώματος αυτού..» (Κολασσ.1:24).
VI.
Ας είναι δοξασμένο το όνομα Του Κυρίου, που δέχεσαι την αρρώστια σου τόσο ατάραχα και καρτερικά, αλλά και πόσο πειθήνια στου Θεού την παραχώρηση! Η άρση του σταυρού της ασθένειας όχι μόνο με υπομονή, αλλά και με ευγνωμοσύνη, υπολογίζεται αφάνταστα από το Θεό, που συχνά αμείβει όσους υποφέρουν με τα αιώνια και άφθαρτα δώρα Του.
Στοχάσου τούτα τα λόγια: « Ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα»(Β’ Κορ. 4:16). Και: « Εάν η επίγειος ημών οικία του σκήνους καταλυθή, οικοδομήν εκ Θεού έχομεν, οικίαν αχειροποίτηον αιώνιον εν τοις ουρανοίς» (Β’ Κορ. 5:1).
(Πνευματικές Νουθεσίες, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ.55-60)