Στην πέμπτη δημοτικού του 3ου σχολείου Νέας Σμύρνης όλη η τάξη πήγαινε στο κατηχητικό της Αγίας Φωτεινής. Tο ίδιο έκανα κι εγώ. Παίζαμε μπάλα, πηγαίναμε εκδρομές αλλά ακούγαμε και τα κηρύγματα. Διδασκαλίες που μου αγγιξαν την καρδιά και που με έκαναν να αγαπήσω τον Κύριο.
Μεγάλωσα όμως σε μια οικογένεια που και οι δυο γονείς ήταν άθεοι. Επιστήμονες, του πολυτεχνείου και του πανεπιστημίου πίστευαν ότι η ζωή στην γη ήταν προϊόν της εξέλιξης των ειδών, ότι η θρησκεία είναι το αποκούμπι των κακόμοιρων και οτι ο Χριστιανισμός ιδιαίτερα μια θρησκεία που ευθυνόταν για σωρεία εγκλημάτων.
Με το που πήγα στο γυμνάσιο λοιπόν με δασκαλέψανε αυτά και τα συμμερίστηκα και τα υιοθέτησα σαν δικές μου απόψεις. Ήμουν σίγουρος πια πως ο Θεός είναι μια ανθρώπινη επινόηση. Μια άποψη που θα κρατούσα σταθερή για 35 χρόνια.
Όμως πάντα ένοιωθα ότι υπάρχει μια αόρατη στο μάτι πνευματική διάσταση. Μου άρεσαν τα βιβλία και διάβαζα με όρεξη πολύ. Από 13 χρονών ξεκίνησα με παραψυχολογία, υπνωτισμο, αστρική προβολή, πνευματισμό και στο λύκειο ανακάλυψα και διάβασα τον Βούδα.
Μου άρεσαν οι διδασκαλίες του, δεν απαιτούσε την ύπαρξη Θεού, δεν είχαν κάνει εγκλήματα οι Βουδιστές και υπήρχαν ελάχιστα που έρχονται σε σύγκρουση με τον ορθολογισμό και την Φυσική που θα σπούδαζα. Ήμουν Βουδιστής για 30 χρόνια, έκανα διαλογισμό και περνούσα περιόδους με πολύ διάβασμα. Αγαπημένοι μου ήταν ο Κρισναμούρτι, ο Όσσο και τελευταία ο Eckhart Tolle. Εκπρόσωποι όλοι αυτού που ονομάζεται New age.
Στο μεταξύ ζούσα μια ζωή όσο αμαρτωλή θα μπορούσε να είναι. Πολλά ποτά, ξενύχτια, εγωισμός, έπαρση, λαγνεία, ασωτία. Μια ζωή χωρίς χαλινάρι. Μια συνεχή ανταρσία. Και μετά στην δουλειά που άνοιξα μπορεί να μην έκανα πράγματα με δόλο όμως άμεμπτος δεν υπήρξα.
Το 2012 παίρνω μια σημαντική απόφαση να πουλήσω την εταιρία στην Ελλάδα και το 2013 φεύγω για Αμερική όπου το ανέλπιστο συμβαίνει. Το 2014 έχω μια μεγάλη επιτυχία με ένα προϊόν και γίνομαι εκατομμυριούχος και ξακουστός. Συνεντεύξεις, διασημότητα, μια ζωή στην χλιδή. Όλοι να θέλουν να είναι φίλοι μου.
Όμως οι απότομες άνοδοι συχνά δεν κρατάνε και έτσι έγινε και με εμένα. Η αλαζονεία, η υπεραισιοδοξία του θριάμβου, η έλλειψη κατάρτισης και κάποιες λανθασμένες επιλογές συνεργατών οδήγησαν σε μια πτώση τρανταχτή. Η φήμη μου καταρρακώθηκε, κινδύνευα και νομικά. Μετά από 4,5 χρόνια αγώνα στο εξωτερικό κατέληξα την άνοιξη του 2017 πίσω στην Αθήνα και έχασα και τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου. Ήμουν ένα ράκος. Από την στεναχώρια μου είχα χάσει 10 κιλά. Ο Κύριος με διαπαιδαγωγούσε με σκληρότητα όπως θα καταλάβαινα αργότερα.
Ήθελα να ξεφύγω από όλα και να πάω στο Νεπάλ. Όμως ήταν πολύ ακριβό το ταξίδι αυτό. Συμβιβάστηκα με το Άγιο Όρος. Ο λόγος που πήγα εκεί, ήταν πρωταρχικά για να βρω έναν μελλοντολόγο και έναν ψυχολόγο και μετά για να ηρεμήσω από όλες τις παραστάσεις. Όταν όμως έφυγε το πλοίο από Ουρανούπολη ένοιωσα την γαλήνη του όρους στην ψυχή μου. Κι όταν έφτασα εκεί, πολύ με ανάπαυε να ακούω τους γέροντες και να είμαι στην παρουσία τους. Πνευματικότητα μεγάλη έχει ο τόπος αυτός είπα. Τι γαλήνη είναι αυτή;
Θα ξαναπήγαινα άλλες 3 φορές την ίδια χρονιά για τους ίδιους λόγους. Μετά από παρότρυνση του πάτερ Ευθύμιου από την Καψάλα βρήκα πνευματικό στην Αθήνα.Γνώρισα τον πνευματικό μου ο οποίος άκουσε την καρδιά μου και την συμμερίστηκε.
Στην πρώτη μας συνάντηση μου χάρισε μια Καινή Διαθήκη την οποία άρχισα να την διαβάζω με όρεξη. Διάβασα τα πρώτα ευαγγέλια και ένοιωσα να ζεσταίνεται η καρδιά μου. Βοήθησε και η προσευχή του πνευματικού. Και στις 29 Ιουλίου 2018, ημέρα Κυριακή, έγινε κάτι που θα άλλαζε την ζωή μου για πάντα. Μετά από ώρες που διάβαζα τα ευαγγέλια πιάνω το στυλό και γράφω στο ημερολόγιό μου. Πηγή του φωτός, πηγή της αλήθειας, πηγή της χαράς και μένω μετέωρος πάνω από την σελίδα για 2 λεπτά ώσπου να γράψω την τελευταία πρόταση “Όλα είναι ο Χριστός¨.
Μέχρι τότε αρνούμουν να παραδεχθώ ότι ο Χριστός είναι ο υιός του Θεού. Ήταν πολλά τα χρόνια που τον θεωρούσαν στα σίγουρα έναν φωτισμένο διδάσκαλο όπως ο Βούδας ή ο Λάο Τσε. Όμως αυτή η στιγμή της αλήθειας, της παραδοχής ότι μόνο μέσα από τον Χριστό βλέπει κανεις τον Πατέρα και ότι μέσα από τον υιό έρχεται η σωτηρία ήταν καθοριστική. Η ομολογία αυτή είναι αναγκαία για να εχεις κοινωνία με το Θεό. Ήταν το ξεκίνημα μιας νέας ζωής.
Μετά από την ευλογία αυτή μου δοθηκε άλλη μια. Και αυτή ήταν τα δάκρυα μετανοίας. Έπεσα γονατιστός και κλάματα ήρθαν λυτρωτικά και ένοιωσα την αδικία που είχα διαπράξει απέναντι σε τόσους ανθρώπους και ενώπιων του Θεού. Έγινε να καταλάβω πολλές από τις αμαρτίες μου, και τους καλυμμένους εγωισμούς πίσω από την αυτολύπηση. Εκείνο τον καιρό δεν καταλάβαινα ότι αυτά τα δυο που μου δόθηκαν, η πίστη και η μετάνοια, ήταν χάρες.
Δεκαετίες επί δεκαετιών προσπαθούσα να κατακτήσω την υπέρτατη κατανόηση με το νου. Να την πλησιάσω με τον διαλογισμό, την παρατήρηση των λογισμών, με το να κατανοήσω το εγώ μου, να το υπερβώ και να ενωθώ με την πηγή, με το Όλο. Εψαχνα την πνευματικότητα με λάθος τρόπο. Η αλήθεια υπάρχει και δεν είναι φιλοσοφική, δεν είναι θεωρητική. Είναι πρόσωπο. Είναι ο Ιησούς.
Η καρδιά. Η καρδιά είναι η πόρτα και η μετάνοια το κλειδί. Ο Κύριος συνεχώς μας δίνει ευκαιρίες, κρούει την πόρτα. Και το μόνο που ζητά είναι να ακούσει από εμάς μια αυθεντική κραυγή μετάνοιας. Αυτό θα την ξεκλειδώσει.
Κοιτάζοντας πίσω στα γεγονότα που οδήγησαν στην μεταστροφή μου διακρίνω 2 κομβικά σημεία. Το πρώτο είναι η πίστη και το δεύτερο η μετάνοια.
Ζητήστε και θα σας δοθεί. Αν αγαπάτε την ψυχή σας, δώστε της μια ευκαιρία, πείτε: “Αν υπάρχεις Ιησού και είσαι ο υιός του Θεού, δείξε μου ένα σημάδι να το πιστέψω και εγώ θα σε αγαπώ και θα σ’ ακολουθώ για όλο το υπόλοιπο της ζωής μου.” Το υπέροχο είναι ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να το ζητήσουμε. Αλλά να τα θέλετε στα αλήθεια, να τα ποθείτε. Διαβάστε το ευαγγέλιο και πείτε. “Κάνε με να δω τις αμαρτίες μου. Χάρισέ μου δάκρυα μετάνοιας.” Ο Θεός θα οικονομήσει να σας δοθούν. (Πολύδωρος Κ.)