Πραγματοποίησες ένα αληθινά ιερό έργο: Με αξιοθαύμαστο ζήλο, όχι μόνο πήγες και προσκύνησες τα χαριτόβρυτα λείψανα άγιων ανδρών και γυναικών, αλλά υπομονετικά και ακούραστα ακολούθησες τα ίχνη του Κυρίου μας, περιοδεύοντας στους Αγίους Τόπους.
Με χαρά διαπιστώνω ότι η ιεραποδημία σου δεν ήταν μια πρόφαση για την πραγματοποίηση ενός ανώφελου και χασομέρικου «θρησκευτικού τουρισμού», που είναι πολύ της μόδας σήμερα.
Πήγες στην Αγία Γή σαν συνειδητός πιστός, ταπεινός και ευλαβής προσκυνητής, για να πάρεις την ευλογία και να οικειωθείς τη μυστική χάρη, που αναβλύζει πλούσια μεσ’ από τα πανίερα προσκυνήματά της. Και μετά από πολλούς κόπους, πράγματι αμείφθηκες με πολύτιμους πνευματικούς θησαυρούς.
Επομένως, ύστερα απ’ όλ’ αυτά, οι δυσκολίες και οι πειρασμοί που σε τριγυρίζουν τώρα, παραχωρούνται φανερά από το Θεό για να δοκιμαστείς. Για ν’ αποδείξεις, με πολλή καρτερία και γενναία υπομονή, ότι πράγματι έχεις οικειωθεί αυτούς τους πνευματικούς θησαυρούς. Για ν’ αποδείξεις στον εαυτό σου και σε μας ότι κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σου τους αφαιρέσει.
Δέξου, λοιπόν, μ’ ευγνωμοσύνη και απόλυτη αταραξία αυτό το πειρασμικό κύμα. Εφάρμοσε τη συμβουλή Του Αββά Δωροθέου: Αν ταπεινωθείς μπροστά στο Θεό, και αν υπομείνεις με ευχαριστία το ζυγό της θλίψεως και του πειρασμού, και αν αγωνιστείς λίγο, η βοήθεια του Θεού θα σε λυτρώσει. Κι έτσι πολύ σύντομα θα διαπιστώσεις ότι οι θησαυροί που είχες αποκτήσει πριν, τώρα αστραποβολούν με μια καινούργια, εντονότερη κι εκτυφλωτική λάμψη!
* * *
Μη λες μεγάλα λόγια, σχετικά με τις ευλογίες που αποκομίζουν όσοι μας επισκέπτονται συχνά. Είναι βιαστικό και παράτολμο να συμπεραίνεις ότι η δουλειά σου σ’ εμποδίζει να έρθεις εδώ, επειδή στα μάτια του Θεού είσαι «ανάξιος να δεχτείς τη χάρη Του».
Ο καθένας που μας επισκέπτεται, ωφελείται πνευματικά κατά το μέτρο της πίστεώς του. Όσοι έχουν ασθενική πίστη, ωφελούνται λίγο ή, μερικές φορές, και καθόλου. Από την άλλη μεριά, ο Θεός είναι ο Κύριος όλου του κόσμου, όλης της γης. Είναι «πανταχού παρών». Από τότε που ενανθρώπησε ο Χριστός, η Ιερουσαλήμ έπαψε να είναι ο μοναδικός άγιος τόπος. Ολόκληρη η γη λάμπει από θεϊκή δόξα. Δεν υπάρχει κανένα μέρος, όπου να μην ευωδιάζει το θυμίαμα της προσευχής. Δεν υπάρχει πολιτεία και δεν υπάρχει έρημος, όπου να μη βρέχει το ουράνιο μάννα του Λόγου του Θεού. Η εορτή των εορτών, η αναίμακτη θυσία, μπορεί να γίνει και στο πιο ταπεινό εκκλησάκι του πιο απόμακρου χωριού. Τα ζωήρρυτα νάματα της θείας χάριτος μπορούν να ξεδιψάσουν όλους, όσοι θαρραλέα και αποφασιστικά αναζητούν Εκείνον που είπε: «Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω» (Ιω. 7:37).
(Πνευματικές Νουθεσίες, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 122-124)