Πόσα πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την υπομονή! Από τον ίδιο το Χριστό μας που μας λέει ‘ ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται’, [ Ματθ.κδ’13] από τους Αποστόλους και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, μέχρι και από ανθρώπους εκτός εκκλησίας που την έχουν αυτή τη λέξη στο στόμα τους συνέχεια και λένε ‘η υπομονή είναι αρετή’. Οπωσδήποτε είναι μεγάλη αρετή να καρτερείς αγόγγυστα και με δοξολογία στο Θεό μια δύσκολη κατάσταση από ένα χρονικό σημείο σε ένα άλλο, αλλά συνοδεύεται και με σοφία μεγάλη αν δεν υπομένουμε στατικά αλλά δημιουργικά. Για παράδειγμα, ξέρω ένα ζευγάρι όπου ο σύζυγος ήταν πολύ ανυπόμονος με το φαγητό. Την ώρα που πεινούσε δεν μπορούσε να περιμένει και εκνευριζόταν με τη σύζυγο του. Μια μέρα καθώς περίμενε, σκέφτηκε να μελετήσει λίγο την Καινή Διαθήκη. Τόσο πολύ του άρεσε που όταν σερβιρίστηκε το φαγητό αυτός ακόμη μελετούσε. Από εκείνη την ημέρα όταν τρώνε έχουν την καλή συνήθεια να διαβάζουν δυνατά κάποια αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη κι ας έχουν το φαγητό μπροστά τους. Έτσι ο λαίμαργος σύζυγος έμαθε να αντικαθιστά αυτό για το οποίο ανέμενε με κάτι άλλο πιο ψυχωφελές και αγαπητό!
Άλλος αδερφός είχε μείνει τρία χρόνια άνεργος. Έψαχνε για δουλειά αλλά δεν άφησε τον εαυτό του να απελπιστεί. Αξιοποίησε τον ελεύθερο χρόνο του στην προσευχή, τη μελέτη, τον εκκλησιασμό, γνώρισε τον εαυτό του, τους αδερφούς του. Και ο Χριστός και η Παναγία πάντα βοηθούσαν αυτόν και τη γυναίκα του με θαυμαστό τρόπο! Σήμερα λέει ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη περίοδος της ζωής του. Αυτή που τον οικοδόμησε πνευματικά και έτσι άντεξε όλες τις δυσκολίες που ήρθαν μετά. Σίγουρα ο Χριστός ξέρει καλύτερα τί είναι πιο συμφέρον για μας την κάθε περίοδο. Ας Του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και ας αξιοποιήσουμε το χρόνο που μας δίνει στο έπακρο. Έτσι δε θα ειδωλοποιούμε το θέλημα μας, όσο καλό κι αν νομίζουμε ότι είναι!
Ομοίως με το θέμα του γάμου. Αντί να στυλώνουμε τα πόδια μας και να λέμε συνέχεια ‘ θέλω ένα σύντροφο εδώ και τώρα’ μπορούμε να το αφήσουμε απαλά το αίτημα μας στα πόδια του Κυρίου μας και να αναρωτηθούμε ‘ μήπως δεν είμαι έτοιμος για σχέση, μήπως χρειάζεται να κάνω κάποιες εργασίες πρώτα, να γνωρίσω τον εαυτό μου καταρχάς, τί καλό έχω να προσφέρω, τί πρέπει να διορθώσω γι’αυτόν που θα έρθει, να κάνω σχέση με τον εαυτό μου, να τον αγαπήσω.’ Παράλληλα να κάνω σχέση με το Χριστό, να καταλάβω πως από Αυτόν εξαρτάται η ζωή μου και η ευτυχία μου. Αυτός είναι το ‘ όντως εφετόν’ και όχι ο/η σύζυγος και τα παιδιά μου. Όταν θα είμαι ευτυχισμένος μόνο με το Χριστό, θα είμαι και έτοιμος για γάμο και για οποιαδήποτε άλλη σχέση. Γιατί ο γάμος που έχει το Χριστό σε δεύτερη μοίρα δε θα καρποφορήσει πνευματικά.
Κάποτε ένας ιερέας μας είχε πει για μια κοπέλα η οποία του είχε εκμυστηρευτεί πως κάθε μέρα έκανε προσευχή για τον καλό της χωρίς να ξέρει ποιος είναι! Ήξερε όμως ότι ο Χριστός τον ετοιμάζει γι’αυτήν και προσευχόταν ολόθερμα να τον έχει ο Θεός καλά!

Πολλές φορές ο Κύριος μας φέρνει στο δρόμο μας δύσκολους αδερφούς για να μας εκγυμνάσουν και να μας προετοιμάσουν γι’ αυτόν τον άνθρωπο της ζωής μας… να δούμε τα λάθη μας, τις αντοχές μας, τις πνευματικές μας ελλείψεις και να στραφούμε ξανά σ’Αυτόν για να διδαχθούμε την αγάπη από την ίδια την Αγάπη, να μάθουμε τις έννοιες ‘εκκοπή θελήματος, συντροφικότητα, αλληλοπεριχώρηση..’ Αν εμείς αντιτασσόμαστε στους ανθρώπους που μας στέλνει ο Θεός και περιμένουμε να δείξουμε την αγάπη μας και τις πνευματικές μας αρετές όταν έρθει ο σύντροφος μας , νομίζω θα περιμένουμε πολύ. Γιατί δεν κάνουμε μόνο εμείς υπομονή! Κυρίως κάνει ο Κύριος υπομονή μαζί μας! Πότε θα αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει;
Άλλωστε όλη η ζωή μας εδώ στη γη αυτό είναι… μια δημιουργική υπομονή μέχρι να ξαναβρεθούμε με την Αγία Τριάδα. Αν αυτό το χρόνο που μας έχει δοθεί δεν τον αξιοποιήσουμε σωστά, τί να την κάνουμε την υπομονή που επιδείξαμε; Θα μοιάζουμε στις πέντε μωρές παρθένες…