ΕΠΙΣΤΟΛΗ 88.- ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΣΚΛΗΠΙΟ
Διά ποιο λόγο ο Χριστός επέπληξε τους μαθητές του που επέκριναν τη γυναίκα που δεν σταμάτησε να χύνει το πολύτιμο μύρο.
    Επειδή μου έγραψες, ότι απορείς, πώς ο Χριστός επέπληξε τους μαθητές του που επέκριναν εκείνην που δεν σταμάτησε να χύνει το ακριβό μύρο, αν και νόμισαν ότι μιλούν για τους φτωχούς, σου λέγω ότι:
    Αυτός που πάντοτε και παντού μιλούσε για την ελεημοσύνη και την προτιμούσε από τη θυσία, δεν θα ήταν δυνατόν τώρα, όπως νομίζεις, να την απορρίψει. Γιατί αυτός που λέγει, «Αγάπη θέλω, και όχι θυσία», και, «Μακάριοι οι ελεήμονες, γιατί αυτοί θα ελεηθούν», και, «Εφόσον το κάνατε σε έναν από αυτούς τους ασήμαντους αδελφούς μου, το κάνατε σ’ εμένα», δεν θα ήταν δυνατό να δεχθεί το αντίθετο.
     Αλλ΄ επειδή η γυναίκα που τον πλησίασε έφτασε να χύσει το μύρο, η θεία σοφία θεώρησε πώς ήταν πάρα πολύ άτοπο να βλάψει την πίστη της. Γι΄ αυτό και υποστήριξε την πράξη της και είπε: «Έκανε καλό έργο». Πρόσεχε την απερίγραπτη σοφία. Δεν είπε, “Καλό έργο έγινε”, αλλά, «έκανε». Γιατί δεν εξετάζει αυτήν καθ’ εαυτήν την πράξη, αλλά μαζί με το πρόσωπο της γυναίκας, που είναι σα να λέγει: Επειδή το έκανε μια φορά, είναι άξια αποδοχής.
     Ας μη ζητήσουμε λοιπόν από αυτήν την ακρίβεια, αλλ΄ ας της πλέξουμε στεφάνι από αυτά που είναι δυνατόν. Γιατί, εάν δεν είχε αποδεχθεί τη γυναίκα με αυτή τη σκέψη, έπρεπε να νομοθετήσει σε όλους να την μιμηθούν. Εάν όμως δεν είπε τίποτε τέτοιο, έδειξε ότι από συγκατάβαση δέχθηκε εκείνην.
     Γιατί, αν το έκανε η γυναίκα επειδή το είπε εκείνος, ας γίνει νόμος, εάν όμως δεν απόρησε όταν το έκανε εκείνη, ας μη αναγάγουν σε νόμο την συγκατάβαση. Γιατί, αν, ενώ στην Παλαιά Διαθήκη επέτρεψε τις θυσίες, ύστερα τις απέρριψε, πώς εδώ που ούτε τις επέτρεψε τις νομοθέτησε; Όπως δηλαδή εάν είχε ερωτηθεί πριν να το χύσει, θα διέταζε να πουληθεί και να δοθεί στους φτωχούς, έτσι, αφού χύθηκε, ήταν άτοπο με την επιτίμησή του να σβήσει την πίστη της γυναίκας.
     Έτσι κάνουν και τώρα οι φημισμένοι ιερωμένοι. Γιατί, αν κάποιος πει Θέλω να προσφέρω κάτι, του συνιστούν να το δώσει στους φτωχούς, εάν όμως εκείνος προφθάσει και το κάνει, όχι μόνο δεν τον επιπλήττουν, αλλά και αποδέχονται ήρεμα την πράξη του, χωρίς να προτιμούν αυτό αντί εκείνου. Γιατί δεν ήρθε γι΄ αυτό ο Χριστός, για να γεμίσει δηλαδή τις εκκλησίες με χρυσό και ασήμι, αλλά για να μη φέρουν σε δύσκολη θέση αυτόν που το πρόσφερε.

(ΕΠΕ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΟΜΟΣ 2,127)