Αδελφοί και πατέρες, είναι φοβερή βέβαια και η τωρινή αταξία που δημιουργήθηκε μεταξύ των Χριστιανών, όπως είπα και πριν, αλλά ας σκεφτόμαστε ότι και τα στη συνέχεια κακά είναι γεμάτα τραγικές καταστάσεις.
Και δεν φοβάμαι τόσο πολύ εγώ ο ταλαίπωρος την κατάσταση αυτή,
κι αν ακόμα κάποιος ακονίζει το ξίφος του εναντίον μου,
και αν μου καταφέρει πλήγματα,
και αν με οδηγήσει σε εξορία,
και αν με απειλήσει με θάνατο, για χάρη μόνο του αγαθού Θεού και της αλήθειας.
Δειλιάζω όμως και φοβάμαι τη διαβολική επίδραση που επαναστατεί μέσα στην ταπεινή μου ψυχή,
όταν βασιλεύει στο θνητό μου σώμα η αμαρτία,
σαν να με συνταράσσει εναντίον της αρετής με το πλήθος των αναρίθμητων παθών που επιστρατεύονται από αυτήν.
Κι αυτό είναι για μένα φοβερό,
το βέλος της ηδονής, γιατί πληγώνει όχι τη σάρκα, αλλά την καρδιά.
Κι αυτό είναι για μένα φρικτό, το αίμα, το οποίο δεν κυλάει στη γη με ξίφος,
αλλά αυτό που χύνεται στην ψυχή με την αόρατη μάχαιρα,
και εκείνη την πείνα, όπως ψάλλει ο προφήτης, όχι για ψωμί, ούτε νερό, αλλά για να ακούσω τον λόγο του Κυρίου.
Αυτά εγώ φοβάμαι και από αυτά τρομάζω, οπωσδήποτε όμως και σεις οι θεοδίδακτοι,
ώστε, μένοντας ανεπηρέαστοι από τη μηχανορραφία του κοσμοκράτορα του κόσμου αυτού,
να έχουμε αρχηγό μας τον βασιλιά των όλων και Δεσπότη Θεό, με την επίδειξη των καλών έργων
και την απομάκρυνση μας από τις πονηρές ενασχολήσεις.
(ΕΠΕ, Φιλοκαλία, έργα Θεοδώρου Στουδίτη, τόμος 1,σελ. 321)