173.- ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΘΕΟΔΟΣΙΟ.Γιατί ο Κύριος δάκρυσε μπροστά στον Λάζαρο.
Δάκρυσε, ώ λαμπρό κόσμημα της ευσέβειας! ο Χριστός μπροστά στον Λάζαρο, ορίζοντας κατά κάποιο τρόπο σε μάς,
κυρίως βέβαια μ’ αυτό, όπως και μετα άλλα, κανόνες και όρια για να μη κυριευόμαστε εξαιτίας της λύπης μας από βακχική μανία.
Αυτοί λοιπόν που τον είδαν είπαν «Κοίταξε πόσο τον αγαπούσε».
Επειδή όμως είπες, ότι δεν ταίριαζε σ’ αυτόν που γνώριζε εκ των προτέρων ότι θα αναστηθεί, να δακρύσει
(γιατί όλοι δακρύζουμε για τους νεκρούς, επειδή δεν περιμένουμε ευθύς αμέσως ότι αυτοί θα αναστηθούν),
πρόσεχε αν ο λόγος θα μπορέσει να αγγίξει την αλήθεια. Ήταν φίλος τού Σωτήρα.
Ήταν λοιπόν φίλος αυτού, αυτού που οπωσδήποτε ήταν δίκαιος, γιατί δεν θα αγαπιόταν από την αμόλητη δικαιοσύνη, αν δεν ήταν δίκαιος.
Γιατί ο Χριστός δεν γνώριζε να αγαπά χαριστικά, άλλα με δίκαια κρίση. Επειδή λοιπόν ήταν δίκαιος, και βγήκε ένδοξα απότο στάδιο αυτής της ζωής,
οπωσδήποτε βρισκόταν σε ανάπαυση και τιμή. Αυτόν λοιπόν που επρόκειτο, εξαιτίας της δόξας του, να τον αναστήσει,
αυτόν δάκρυσε, σαν κατά κάποιο τρόπο να έλεγε
«Αυτόν που μπήκε στο λιμάνι της γαλήνης, τον καλώ πάλι να γυρίσει στις τρικυμίες,
και αυτόν που ήδη στεφανώθηκε, τον οδηγώ πάλι στους αγώνες».
(ΕΠΕ έργα Ισιδώρου, 2,265)
Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
02 Σεπ