Θυμάμαι την πρώτη εβδομάδα που παρουσιάστηκα στο στρατό, στο πρώτο επισκεπτήριο, μου έδωσε η αδερφή μου ένα γράμμα από μια κοπέλα που είχα γνωρίσει στο αποχαιρετιστήριο πάρτυ. Μου έκανε εντύπωση η τόλμη της να μου γράψει για τη ζωή της και για αυτά που αισθάνεται. Μου γνωστοποιούσε τον εαυτό της και από τότε με παρακίνησε να το κάνω κι εγώ αυτό σε όσους αγαπώ. Τους αποκαλύπτω τον εαυτό μου ως ένδειξη αγάπης, τιμής και εμπιστοσύνης! Όταν τα πράγματα στο στρατό ζορίζανε αρκετά έβρισκα μεγάλη παρηγοριά σε αυτά τα γράμματα και ξαναρχόταν το χαμόγελο στα χείλη μου… αργότερα κατάλαβα ότι ο πνευματικός αγώνας, η εκγύμναση της ψυχής είναι κάτι πολύ πιο σκληρό και επίπονο και από τις Ειδικές Δυνάμεις! Εδώ χρειάζεται ένας άλλος έρωτας για να ενισχύει τους στρατιώτες του Χριστού! Ο Θείος Έρωτας! Αυτό το μεγαλειώδες και ανυπέρβλητο συναίσθημα που τοποθετεί ο Κύριος μέσα στις καρδιές μας μέσω του Αγίου Πνεύματος και κάνει όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες χαρά και δοξολογία! Όπως λέει ο Ιωάννης στην α’ επιστολή του ‘ημείς αγαπώμεν αυτόν, ότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς’ [ δ’19].
Ήρθε ο Χριστός μας στη γη, αποκαλύφτηκε στους μαθητές Του Πρόσωπο προς πρόσωπο, αλλά θέλησε σε όλους μας να αποκαλυφθεί, να μας γνωστοποιήσει ποιος είναι, γιατί μας αγαπάει τόσο πολύ και θέλει κι εμείς να Τον αγαπήσουμε, αλλιώς πώς θα σωθούμε, πώς θα είμαστε σε κοινωνία μαζί Του; Έτσι, μπορεί να αναλήφθηκε, αλλά μας άφησε μεγάλη παρηγοριά το Πανάγιο Πνεύμα, την Εκκλησία Του και την Αγία Γραφή, μαζί με την Παλαιά τώρα και την Καινή Διαθήκη, το Λόγο του Θεού! Αυτές είναι οι επιστολές του Θείου Έρωτα προς όλους που Τον ποθούν! Όταν διάβασα πρώτη φορά την Καινή Διαθήκη, όταν ρουφούσα την κάθε λέξη της, ένιωθα ότι ο χρόνος έχει σταματήσει, ότι δεν υπάρχει χρόνος, πως ο Χριστός είναι μαζί μου τώρα στο δωμάτιο κι εγώ μαζί Του παντού, από τη Γέννηση ως την Ανάληψη και στη φοβερή ώρα της Κρίσεως και στη Νέα Ιερουσαλήμ… δεν ήθελα να σταματήσει ποτέ η μελέτη! Δεν εστίαζα σε νόμους, εντολές και θαύματα αλλά στην παρουσία του Χριστού και τη γνωριμία μου μαζί Του! Ένιωθα ότι η Καινή Διαθήκη είχε γραφτεί για μένα! Ήταν ένα γράμμα, μια επιστολή από τον Αγαπημένο μου! Και ήθελα κι εγώ να Του γράψω την ερωτική επιστολή με τη ζωή μου μέσα σ’Αυτόν! Όλη μέρα αυτά σκεφτόμουν και έλεγα ‘ Κύριε θέλω να Σε γνωρίσω πιο πολύ’ κι Αυτός δε μου χαλούσε το χατίρι! Με οδήγησε, με τη βοήθεια και του πνευματικού μου, στα πιο ψυχωφελή βιβλία των Πατέρων, να γνωρίσω το δόγμα μας, τί γίνεται στη Θεία Λειτουργία, τη διδασκαλία των νηπτικών πατέρων, τη ζωή των Αδερφών μου και το υπερχείλισμα της αγάπης τους μέσα από τους βίους των Αγίων… και το ένα έφερνε το άλλο και ήμουν τόσο χαρούμενος!
Όσα πιο πολλά γνωρίζεις για το Χριστό, τόσο πιο πολύ Τον αγαπάς! Η Θεολογία είναι η επιστήμη της πνευματικής αγάπης! Νομίζω Θεολογία χωρίς Θείο Έρωτα δε γίνεται! Δεν ήθελα ποτέ να ξεθωριάσει αυτή η σχέση, αυτός ο ζήλος που είχα να μελετώ! Γιατί όσο μελετούσα, γνώριζα το Θεό, τί έπρεπε να κάνω κάθε φορά, το θέλημα Του και έπαιρνα Δύναμη να τηρήσω αυτά που μου έλεγε! Κι όμως… έπεσα σε διάφορες παγίδες… στη συνήθεια, στην έπαρση, ότι εγώ τώρα πια γνωρίζω πολλά, στην έλλειψη χρόνου και στην ενασχόληση μου με άλλα πράγματα. Κι έτσι ήρθε η ραθυμία, το σκοτάδι του νου και η απομάκρυνση σιγά σιγά από το δρόμο Του! Συνειδητοποίησα πόσο καλό μου έκανε η συχνή και τακτική μελέτη, όταν πια η ψυχή μου λιμοκτονούσε! Και αντιλήφθηκα σε βάθος γιατί επιμένουν τόσο πολύ οι Πατέρες μας στο να μελετούμε καθημερινά το Θείο Λόγο, χωρίς αναβολές!
Όπως δεν αναβάλλουμε το φαγητό και το νερό του σώματος και όπως δεν αναβάλλουμε να αναπνέουμε, έτσι δεν πρέπει να παραμελούμε τη μελέτη μας. Αυτή είναι, όπως και η προσευχή, το οξυγόνο μας, η επικοινωνία με τον Αγαπημένο μας, η τροφή και η φροντίδα της ψυχής μας… μια σκάλα προς τον ουρανό!
Εύχομαι να μην το ξεχάσω ποτέ ξανά… (Κ.Β.)