Προς το κοινό του λαού Αντισάρχου.
Δεχθήκαμε γράμματα από την τιμιότητά σας για τον μαθητή μας, ο οποίος προ πολλού απέδρασε και δεν ξέρω πως έγινε εκεί δεκτός από αμάθεια και ασέβεια, και μάλιστα σε σπήλαιο ληστών, όχι μοναστήρι, αλλά ανακατασκευασμένο καταφύγιο παθών, για να αξιώσουμε να τύχει απαλλαγής. Και η απάντηση είναι σύντομη. Ο μαθητής μας Μαρκιανός μέχρι να επιστρέψει στο μοναστήρι του, στο οποίο έδωσε υπόσχεση της απάρνησής του με μάρτυρα τον Θεό, είναι δεμένος και καταδικασμένος και ανάξιος της κοινωνίας, σύμφωνα με τους θεοδίδακτους κανόνες που υπέγραφε. Γιατί η απειλή δεν εξαρτάται από μας, αλλά από τους θεόπνευστους Πατέρες. Αυτόν λοιπόν, αν τον αγαπάτε, σώστε τον, συμβουλέψτε τον να γυρίσει όπου ανήκει, και τον οποίο εμείς, εάν μετανοήσει και επιστρέψει στην πατρική αγάπη, είμαστε έτοιμοι να τον υποδεχθούμε και να του συγχωρήσουμε όλα τα σφάλματά του. Γιατί, όπως δεν είναι δυνατόν πρόβατο που αποκόπηκε από τη μάνδρα του και αποπλανήθηκε, να μη φαγωθεί από τα θηρία, έτσι και αυτός που βγαίνει από το μοναστήρι παράνομα με τη δική του θέληση και διαμένει σε τόπο που δεν επιβλέπει ο Κύριος, είναι αδύνατον να μη πέσει στα χέρια των δαιμόνων. Το κελλί του λοιπόν είναι φωλιά των δαιμόνων, τόπος σύλληψης ψυχών, παιδευτήριο γυναικών, εργαστήριο κάθε παρανομίας, έστω και αν αυτός ή εσείς προσπαθείτε με όποιους λόγους και τρόπους να μεθοδεύσετε αυτά που λέτε. Εάν λοιπόν υπακούει και υπακούετε και σεις, θα ήταν καλό και στους δύο να αποφύγετε τις θεϊκές οργές και απειλές. Αλλιώς θα δείτε μπροστά στα μάτια σας τους καρπούς της παρακοής σας. Και ο αγιώτατος επίσκοπος είναι ευλογημένος από τον Κύριο, και τηρεί τους νόμους, και τον ανόσιο άνδρα τον διώχνει κάπου μακριά. Γιατί δεν είναι άξιος χειροτονίας καθόλου, και αν ακόμα επιστρέψει εδώ. Καθόσον γνωρίζω τα προβλήματά του περισσότερο από εκείνον τον ίδιο, αφού υπήρξα πνευματικός πατέρας του.
(ΕΠΕ,Φιλοκαλία, έργα Θεοδώρου 3,93-95)