Τους βλέπεις σε σχέσεις παθιασμένες που ξεκινούν με μεγάλες προσδοκίες, μεθυσμένοι από έρωτα και πόθο, παντρεύονται γρήγορα για να μην χάσουν την αγάπη της ζωής τους και ξαφνικά μια μέρα, όχι μετά από πολύ καιρό, συναντάς τον ένα ή τον άλλο τυχαία στο δρόμο και σου λέει ότι χωρίσανε, δεν πήγαινε άλλο!
Βλέπεις γονείς να φεύγουν από το μαιευτήριο γεμάτοι ευτυχία που κρατάνε επιτέλους στην αγκαλιά τους το μωράκι τους για το οποίο απελπισμένα τόσα χρόνια αγωνίζονταν. Ρίχνονται πάνω του με όλη τη στοργή και την αγάπη τους, είναι όλος τους ο κόσμος! Και μια μέρα μετά από μερικά χρόνια το παιδί είναι πια έφηβος και οι γονείς του έχουν αγανακτήσει μαζί του! Μετά βίας μιλάνε πια και πιο συχνά τσακώνονται!
Άλλη φορά μπαίνεις σε ένα γηροκομείο και θλίβεσαι γιατί βλέπεις εκεί παρατημένους τους ανθρώπους που κάποτε σε έφεραν στη ζωή, σε μεγάλωσαν, σε σπούδασαν, σε φρόντισαν και σου έδωσαν όλη τους την αγάπη! Μα τώρα εσύ έχεις δουλειά και δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς μαζί τους, ούτε τηλέφωνο τους παίρνεις πια! Είσαι πολύ απασχολημένος με τα δικά σου!
Μα και η Κατερίνα με την Ελένη ήταν φίλες από το δημοτικό. Είπαν πως δε θα χωριστούν ποτέ! Όμως όταν η μια καλοπαντρεύτηκε και έκανε οικογένεια την ξέχασε τη φίλη της και την άφησε μόνη της. Τί κρίμα! Και είχαν υποσχεθεί αιώνια αγάπη!
Νομίζω είναι προφανές πού θέλω να καταλήξω! Ό,τι οικοδομείται χωρίς Θεό είναι καταδικασμένο στη φθορά και στο θάνατο! Ό,τι δεν έχει Θεό έχει προδιαγεγραμμένη διαδρομή που οδηγεί νομοτελειακά στο φινάλε! Όμως όταν ρίχνουμε θεμέλιο λίθο σε ό,τι χτίζουμε στη ζωή μας το Θεό, τότε ακόμα κι αν φθαρεί δεν θα πεθάνει αλλά θα ξαναγεννηθεί ακόμα και από τις στάχτες του! Ό,τι έχει Θεό, ανασταίνεται, ξαναζεί, ξαναπαίρνει μπρος καινουριωμένο! Γιατί ο Χριστός αναστήθηκε! Γιατί ο Πανάγιος Τάφος είναι κενός! Και αφού ο Τάφος είναι κενός ό,τι αναλαμβάνει ο Κύριος εισέρχεται στην αιωνιότητα μαζί Του!
Έτσι λοιπόν να πορευόμαστε, εν Χριστώ, και τότε θα δούμε πως τίποτα δε θα τελειώνει στη ζωή μας, μόνο θα εξελίσσεται και θα αναζωογονείται! Άλλωστε ο Κύριος μας το είπε ‘ Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή, ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’εμού’[ Κατά Ιωαν. 14,6] Εγώ είμαι ο μοναδικός δρόμος δια του οποίου μπορεί κάποιος να φθάσει στον ουρανό! Διότι συγχρόνως είμαι και η απόλυτη Αλήθεια και η πραγματική και πηγαία Ζωή! (Α.Κ.Β)
ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΟΔΟΣ!
Τους βλέπεις σε σχέσεις παθιασμένες που ξεκινούν με μεγάλες προσδοκίες, μεθυσμένοι από έρωτα και πόθο, παντρεύονται γρήγορα για να μην χάσουν την αγάπη της ζωής τους και ξαφνικά μια μέρα, όχι μετά από πολύ καιρό, συναντάς τον ένα ή τον άλλο τυχαία στο δρόμο και σου λέει ότι χωρίσανε, δεν πήγαινε άλλο!
Βλέπεις γονείς να φεύγουν από το μαιευτήριο γεμάτοι ευτυχία που κρατάνε επιτέλους στην αγκαλιά τους το μωράκι τους για το οποίο απελπισμένα τόσα χρόνια αγωνίζονταν. Ρίχνονται πάνω του με όλη τη στοργή και την αγάπη τους, είναι όλος τους ο κόσμος! Και μια μέρα μετά από μερικά χρόνια το παιδί είναι πια έφηβος και οι γονείς του έχουν αγανακτήσει μαζί του! Μετά βίας μιλάνε πια και πιο συχνά τσακώνονται!
Άλλη φορά μπαίνεις σε ένα γηροκομείο και θλίβεσαι γιατί βλέπεις εκεί παρατημένους τους ανθρώπους που κάποτε σε έφεραν στη ζωή, σε μεγάλωσαν, σε σπούδασαν, σε φρόντισαν και σου έδωσαν όλη τους την αγάπη! Μα τώρα εσύ έχεις δουλειά και δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς μαζί τους, ούτε τηλέφωνο τους παίρνεις πια! Είσαι πολύ απασχολημένος με τα δικά σου!
Μα και η Κατερίνα με την Ελένη ήταν φίλες από το δημοτικό. Είπαν πως δε θα χωριστούν ποτέ! Όμως όταν η μια καλοπαντρεύτηκε και έκανε οικογένεια την ξέχασε τη φίλη της και την άφησε μόνη της. Τί κρίμα! Και είχαν υποσχεθεί αιώνια αγάπη!
Νομίζω είναι προφανές πού θέλω να καταλήξω! Ό,τι οικοδομείται χωρίς Θεό είναι καταδικασμένο στη φθορά και στο θάνατο! Ό,τι δεν έχει Θεό έχει προδιαγεγραμμένη διαδρομή που οδηγεί νομοτελειακά στο φινάλε! Όμως όταν ρίχνουμε θεμέλιο λίθο σε ό,τι χτίζουμε στη ζωή μας το Θεό, τότε ακόμα κι αν φθαρεί δεν θα πεθάνει αλλά θα ξαναγεννηθεί ακόμα και από τις στάχτες του! Ό,τι έχει Θεό, ανασταίνεται, ξαναζεί, ξαναπαίρνει μπρος καινουριωμένο! Γιατί ο Χριστός αναστήθηκε! Γιατί ο Πανάγιος Τάφος είναι κενός! Και αφού ο Τάφος είναι κενός ό,τι αναλαμβάνει ο Κύριος εισέρχεται στην αιωνιότητα μαζί Του!
Έτσι λοιπόν να πορευόμαστε, εν Χριστώ, και τότε θα δούμε πως τίποτα δε θα τελειώνει στη ζωή μας, μόνο θα εξελίσσεται και θα αναζωογονείται! Άλλωστε ο Κύριος μας το είπε ‘ Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή, ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’εμού’[ Κατά Ιωαν. 14,6] Εγώ είμαι ο μοναδικός δρόμος δια του οποίου μπορεί κάποιος να φθάσει στον ουρανό! Διότι συγχρόνως είμαι και η απόλυτη Αλήθεια και η πραγματική και πηγαία Ζωή!