1. ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.
ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΜΑΙ τον Θεόν, έλεγε στους μαθητάς του ο "Καθηγητής της ερήμου" Μέγας Αντώνιος, διότι Tον αγαπώ. Η τελεία αγάπη «έξω βάλλει τον φόβον» .
***
Ο ΑΒΒΑΣ Αμμούν ο Νιτριώτης επεσκέφθη κάποτε τον Μέγαν Αντώνιον και επειδή είχε μαζί του φιλική οικειότητα τον ερώτησε:
- Πώς συμβαίνει εγώ μεν να κοπιάζω περισσότερο από σένα, συ δε να δοξάζεσαι περισσότερο από τους ανθρώπους;
- Φαίνεται ότι θα αγαπώ τον Θεόν περισσότερο από σένα, του αποκρίθηκε με καλοκάγαθο μειδίαμα ο φίλος του Θεού.
- Πώς συμβαίνει εγώ μεν να κοπιάζω περισσότερο από σένα, συ δε να δοξάζεσαι περισσότερο από τους ανθρώπους;
- Φαίνεται ότι θα αγαπώ τον Θεόν περισσότερο από σένα, του αποκρίθηκε με καλοκάγαθο μειδίαμα ο φίλος του Θεού.
***
ΈΝΑΣ ΓΕΡΩΝ Ερημίτης παρεκάλεσε κάποτε στην προσευχή του τον Θεόν να του δείξη τους παλαιούς Πατέρας της ερήμου. Τους είδε λοιπόν όλους εκτός από τον Μέγαν Αντώνιον.
- Που να ευρίσκεται άραγε ο Αββάς Αντώνιος; Εσκέπτετο με απορία.
- Όπου είναι ο Θεός, άκουσε φωνή να τον βεβαιώνη.
- Που να ευρίσκεται άραγε ο Αββάς Αντώνιος; Εσκέπτετο με απορία.
- Όπου είναι ο Θεός, άκουσε φωνή να τον βεβαιώνη.
***
Η ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ αγάπη, γράφει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, είναι αγαθή διάθεσις της ψυχής και όποιος την κατέχει δεν προτιμά κανένα από τα δημιουργήματα περισσότερο από τον Θεόν. Είναι δε αδύνατον να την αποκτήση μονίμως ο άνθρωπος, όταν αισθάνεται την παραμικρή προσκόλλησι στα γήινα πράγματα. Εκείνος που αγαπά τον Θεόν, ζη βίον αγγελικόν επάνω στη γη. Νηστεύει, αγρυπνεί, ψάλλει, προσεύχεται και έχει πάντοτε καλές σκέψεις για τους συνανθρώπους του.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 7 )