Η αγάπη προς το Θεό
Μια άλλη μέρα ερωτά το Γέροντα πώς πρέπει να είναι η αγάπη μας πρός το Θεό και μου λέει:
"Η αγάπη μας πρός το Θεό, παιδί μου, πρέπει να είναι πάρα πολύ μεγάλη και χωρίς να υπάρχει καμία διάσπαση σε άλλα πράγματα.
Σου φέρνω σαν παράδειγμα το εξής: Ο άνθρωπος μοιάζει να έχει εντός του μία μπαταρία με ορισμένη ενέργεια.
Όταν αυτή την ενέργεια την ξοδεύει σε άλλα διάφορα πράγματα εκτός της αγάπης προς τον Θεό, η ενέργεια που απομένει μέσα του γι' Αυτόν είναι ελαχίστη και ίσως πολλές φορές μηδαμινη.
Όταν όμως διαθέτουμε όλη μας την ενέργεια προς τον Θεό, τότε η αγάπη μας είναι μεγάλη προς Αυτόν.
Σου λέω και τούτο το άλλο.
Ήταν μία φορά μία κοπέλα που είχε ερωτευτεί πάρα πολύ ένα νέο, που τον έλεγαν Νίκο.
Αυτή που λές, σηκωνόταν κάθε νύχτα και κρυφά από τους δικούς της, πηδούσε το παράθυρό της καί πήγαινε ξυπόλητη
μέσα απ' τα χωράφια που υπήρχαν αγκάθια για να συναντήσει τον αγαπημένο της ματώνοντας τα πόδια της.
Όταν επίσης γύριζε στο σπίτι της και καθόταν μέσα, πάντοτε ο Νίκος της ήταν εδώ, και μου έδειχνε το μέτωπο του.
Ό,τι δουλειές και να έκανε, ο Νίκος της εδώ, και μου ξαναέδειχνε το μέτωπο του.
Έτσι πρέπει και σύ, παιδί μου, να δίνεις όλη σου τη δύναμη στο Θεό και ο νούς σου να είναι πάντα σ' Αυτόν, γιατί έτσι Του αρέσει".
[ Τζ 108 ]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως Μήλεσι, σελ. 42)