187- ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ. Ο Θεμιστοκλής όταν ήταν μικρός άκουσε να του διηγούνται την νίκη του Μιλτιάδου στο Μαραθώνα και από τότε άλλαξε εντελώς διαγωγή. Έγινε φρόνιμος και σκεπτικός. Σε όσους του ζητούσαν την αιτία της μεταβολής αυτής απαντούσε:
-Ούκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον (Δε μ’ αφήνει να ησυχάσω η νίκη του Μιλτιάδου).
193- ΜΕΓΑ ΚΙΝΗΤΡΟ. Τίποτε άλλο δεν παρακινεί περισσότερο τον άνθρωπο να υποβληθή σε πολλούς κόπους και μεγάλες θυσίες, όσο η ελπίς μιας μεγάλης αμοιβής. Ο ισραηλιτικός λαός πέρασε την Ερυθρά Θάλασσα, βάδισε πολλά χρόνια στην έρημο της Αραβίας και υπέφερε τόσες ταλαιπωρίες με μόνη την ελπίδα να φθάση στη γη της Επαγγελίας. Ο αθλητής, μας λέγει ο άγιος Παύλος, δε διστάζει να υποβληθή σε αναρίθμητες θυσίες και στερήσεις μόνο και μόνο για να επιτύχη ένα έπαθλο. Ο προφήτης Δαυίδ ομολογεί ότι έμεινε πιστός στο νόμο του Θεού για να ανταμειφθή: «Έκλινα την καρδίαν μου του ποιήσαι τα δικαιώματά σου είς τον αιώνα δι’ αντάμειψιν». Και ο Ιησόυς Χριστός όπως λέγει ο άγιος Παύλος: «Αντί της προκειμένης αυτώ χαράς, υπέμεινε σταυρόν αισχύνης». Έχοντας υπ’ όψι τη μελλοντική χαρά και αιώνια δόξα που θα αποκτούσε με το θάνατό του υπέμεινε τον σταυρό αδιαφορώντας για τη ντροπή.
(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως )