403- ΣΕ ΕΝΑ αρχαίο χριστιανικό τάφο βρέθηκε η ακόλουθη επιγραφή: DECESSIT IN ALBIS · δηλ. απέθανε μες τα άσπρα. Με την επιγραφή αυτή οι συγγενείς του νεκρού ήθελαν να δηλώσουν ότι ο άνθρωπός των πέθανε λίγες μέρες μετά το Βάπτισμά του και ενώ ακόμη φορούσε τα άσπρα ενδύματα των νεοφώτιστων.
Τι ωραίος θάνατος! Ευτυχισμένος όποιος αποθνήσκει με τη χάρι του Βαπτίσματος.
406- «ΚΑΘΟΡΙΣΑΤΕ!» Στη στήλη της αλληλογραφίας μιας εφημερίδος έφθασε η εξής ερώτησις:
«Έχω δυο δίδυμα, άρρεν και θήλυ, για τα οποία ψάχνω να βρω δυο καλά ονόματα. Νομίζω ότι βρήκα δυο πολύ χαριτωμένα, για τα οποία ζητώ τη γνώμη σας: Τι θα λέγατε να τα ωνόμαζα, Ντούμπο και Ντούμπα».
Και η απάντησις ήλθε:
«Ευχαρίστως θα σας πω τη γνώμη μου. Πρώτα όμως θα σας παρακαλούσα να μου καθορίσετε αν πρόκειται για μωρά ή για ελεφαντάκια».
407- ΠΑΛΑΙΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΣ. Πολλοί υποστηρίζουν ότι, το να βαπτίζωμε τα παιδιά μικρά, αποτελεί παραβίασι της ελευθερίας των.
Λησμονούν όλοι αυτοί, ότι πρώτοι, που παρεβίασαν την ελευθερία του παιδιού, είναι εκείνοι που το έφεραν στη ζωή χωρίς να του ζητήσουν τη γνώμη του, εκείνοι που επέβαλαν το όνομά τους, που μπορεί αργότερα να μη το θέλη. Του έδωσαν μια πατρίδα που μπορεί να μην αγαπά. Φρόντισαν να το εμβολιάσουν, να το θρέψουν, να το περιθάλψουν στις ασθένειές του, μόνο με την ασταθή προϋπόθεσι ότι, αργότερα το παιδί θα τους ευγνωμονή για το ενδιαφέρον των για τη σωματική του ακεραιότητα.
Όταν πρόκειται για τα αιώνια συμφέροντα δεν έχομε την υποχρέωσι να ενεργήσωμε για το καλό των παιδιών μας;
(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 181-182)