Η μητέρα του στυλίτου.
Η μητέρα του οσίου Αλυπίου του Στυλίτου, ανάμεσα σε άλλες αρετές είχε και θαυμαστή αυταπάρνηση. Δέχτηκε να παραμείνη κοντά στο παιδί της για να το υπηρετεί και να το βοηθή στους ασκητικούς αγώνες του. Αρνήθηκε τις χαρές και τις αναπαύσεις του κόσμου, έστησε μια σκηνή στον στύλο του οσίου και εργαζόταν με τα ίδια της τα χέρια για να εξοικονομή τα απαραίτητα για τη συντήρησή τους.
Ο άγιος στυλίτης την προέτρεπε να γίνει μοναχή, αλλά αυτή δεν συμφωνούσε. Ήθελε να παραμείνη μια απλή βοηθός και συμπαραστάτης στην κακοπάθεια της ασκήσεώς του. Κάποτε όμως δέχτηκε στον ύπνο της μια θεία αποκάλυψη, που την έπεισε να παρακαλέσει η ίδια τον γιο της, να την περιβάλη με το μοναχικό σχήμα.
Της φάνηκε πως άκουσε μια χορωδία αγίων γυναικών που έψαλλαν θείους και μελωδικούς ύμνους στον Κύριο και Βασιλέα τους. Ευχαριστήθηκε τόσο πολύ, που θέλησε να μπει στην αίθουσα, όπου έψαλλε η υπέροχη χορωδία, και να ενώση κι αυτή τη φωνή της στον ύμνο προς τον Κύριο. Κάποιος όμως που στεκόταν στην πόρτα και είχε την ευθύνη για την είσοδο, δεν της επέτρεψε να περάσει.
-Δεν θα μπης μέσα! Δεν θα μπορέσεις να αναμειχθής με τις σεμνές αυτές γυναίκες, γιατί δεν είσαι μοναχή.
Ένιωσε τότε μεγάλη ντροπή. Ταράχθηκε και ξύπνησε. Λίγο αργότερα παρακάλεσε θερμά τον όσιο να την κάνει μοναχή. Μια βαθιά γαλήνη και αγαλλίαση γέμισε την ψυχή της παίρνοντας πολύ σύντομα το αγγελικό σχήμα.
(Βίος οσίων Αλυπίου και Λουκά)
(Χαρίσματα και χαρισματούχοι, Ι.Μ. Παρακλήτου, τόμος Β΄, σελ. 38-39).