425- ΚΑΤΙ ΕΙΧΕ ΞΕΧΑΣΕΙ.
Μια μέλλουσα πεθερά μιλά με ένα νέο, που θέλει να τον κάνη γαμπρό της:
-Η κόρη μου είναι γεμάτη χαρίσματα. Δεν το λέω για να την παινέψω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ζωγραφίζει θαυμάσια, παίζει πιάνο, ξέρει γλώσσες: γαλλικά, αγγλικά, και δεν υπάρχει κοινωνικό ζήτημα που να μη μπορή να το συζητήση.
-Σας πιστεύω, κυρία, απαντά ο νέος. Λοιπόν, αν εγώ ήξερα να μαγειρεύω, να συγυρίζω στο σπίτι και να ράβω κουμπιά, θα παντρευόμουν την κόρη σας αμέσως.
427- ΤΟ ΕΝΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ.
Στην πρώτη του συνάντησι με τη μητέρα του ο επίσκοπος Μαντούης Σάρτο, και κατόπιν Πάπας με το όνομα Πίος 10ος, της είπε δείχνοντας το επισκοπικό του δαχτυλίδι:
-Βλέπεις, μητέρα, τι ωραίο δαχτυλίδι μου έδωσαν;
Εκείνη πάλι δείχνοντας το δικό της απάντησε:
-Χωρίς τούτο δε θα είχες αυτό που φορείς.
429- Η ΕΚΛΟΓΗ ΣΥΖΥΓΟΥ.
Κάποιος πατέρας, έχοντας μονάκριβη κόρη, συμβουλευόταν ένα σοβαρό άνθρωπο, για να μάθη αν ήταν προτιμότερο να την δώση σ’ ένα φτωχό αλλά τίμιο που την ζητούσε, ή σ’ ένα πλούσιο, αμφιβόλου όμως φήμης, που την ήθελε επίσης.
-Αν ήμουνα στη θέσι σας, απάντησε ο σύμβουλος, θα προτιμούσα τον άνθρωπο χωρίς τα χρήματα παρά τα χρήματα χωρίς τον άνθρωπο.
(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 189-190)