«Όταν νιώθω την αδυναμία μου, τότε συνειδητοποιώ πως είμαι δυνατός» (Β’ Κορ. 12:10)
Είναι θαυμαστό να γνωρίζεις την πνευματική δύναμη όταν βρίσκεσαι στο μέσο φυσικής αδυναμίας.
Η Άννι Φλιντ ήταν παράλυτη με αρθρίτιδα, σχεδόν τυφλή, έδινε μάχη με τον καρκίνο κι ήταν κατάκοιτη για πολύ καιρό. Κι όμως έγραψε: «Ο Θεός δίνει περίσσια χάρη όταν τα φορτία μεγαλώνουν. Στέλνει περισσότερη δύναμη όταν οι αγωνίες πληθαίνουν. Στην επιπρόσθετη θλίψη προσθέτει έλεος. Όταν έχουμε εξαντλήσει τα αποθέματα της αντοχής, όταν η δύναμή μας πέφτει, όταν φτάσουμε στο τέλος των εφοδίων μας, τότε αρχίζει ο Ουράνιος Πατέρας μας να μας δίνει τα δώρα Του»
Αγαπητέ μας φίλε, αγαπητή μας φίλη, στην αδυναμία σου ζήτησε δύναμη από το Θεό. Θα σου τη δώσει και, σαν τον απόστολο Παύλο, θα καταλάβεις κι εσύ ότι μέσα στη δική σου αδυναμία φαίνεται η δύναμη του Θεού στη ζωή σου.
«Εγώ είμαι μαζί σου, μη φοβάσαι. Εγώ είμαι ο Θεός σου, μην τρομάζεις. Θα σ’ ενισχύσω, θα σε βοηθήσω, θα σε στηρίξω με το δίκαιο χέρι μου, το δυνατό» (Ησ. 41:10)
Έρχονται περιστάσεις στη ζωή, που όλες οι δυνάμεις μας μας εγκαταλείπουν. Τότε είναι ο καιρός της πίστης. Ο Θεός δε μας εγκαταλείπει. Μη φοβάσαι, παιδί του Θεού! «Μπορεί τάχα η μάνα το βρέφος της να λησμονήσει, και να μη δείξει την αγάπη της στο σπλάχνο της που γέννησε; Μα κι αν ακόμα εκείνες λησμονήσουν, δε θα σε λησμονήσω εγώ. Να, κοίτα, μες στις παλάμες των χεριών μου σε ζωγράφισα», λέει ο Κύριος (Ησ. 49:15-16).
Ο Τέυλορ, ο διάσημος ιεραπόστολος, βρισκόταν άρρωστος στο Νταβός της Ελβετίας, όταν έφτασαν οι τρομερές ειδήσεις για την επανάσταση των Μπόρξερ. Εξαντλημένος, στο κρεβάτι του, έλεγε: «Δεν μπορώ ούτε να προσευχηθώ, αλλά μπορώ να σκεφτώ, μπορώ να εμπιστεύομαι». Αυτό ζητά ο Θεός από μας, να Τον εμπιστευόμαστε σ’ όλες τις περιστάσεις. «Και σε κοιλάδα που τη σκιάζει ο θάνατος αν περπατήσω, δε θα φοβηθώ, γιατί Εσύ είσαι μαζί μου» έψαλλε ο Δαβίδ (Ψαλ. 23:4). Το τέλος του ήταν σωτηρία και δόξα. «Μη φοβάσαι -λέει- μόνο πίστευε» (Μαρκ. 5:36).
(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)