"Να αγαπάς πρώτος"

Όταν του έλεγα, διότι του το έλεγα πολλές φορές, "Παππούλη μου, ευλόγησε με να σου μοιάσω όσο γίνεται περισσότερο", δεν το παρεξηγούσε,
αλλά με σταύρωνε και μου έλεγε: "Να προσεύχεσαι και να αγαπάς. Να αγαπάς το Θεό και τους ανθρώπους.
Δεν βλέπεις εδώ τί κάνει η αγάπη του Χριστού ; Να μη λες μέσα σου "Με αγαπούν οι άλλοι;"
Αν τους αγαπάς εσύ πρώτα, να ξέρεις ότι και αυτοί σε αγαπούν το ίδιο".
Μία γυναίκα παραπονιόταν κάποτε στον Παπούλη ότι κανείς ότι δεν την αγαπά.
Δεν την αγαπούσε ο άντρας της, δεν την συμπαθούσαν στη δουλειά, την απέφευγαν οι φίλοι, τα παιδιά της δεν της έδιναν σημασία.
Παραπονιόταν συνέχεια. Ο Παππούλης τη συμβούλεψε να τα βγάλει αυτά από το μυαλό της, γιατί δεν είναι δικά της.
Έκανε ο Παππούλης μία βόλτα την άλλη μέρα μέσα στα δέντρα, κοντά στο Ησυχαστήριο, και βρήκε μία συντροφιά από φοιτητές, που είχαν πάει εκεί εκδρομή.
Είχαν ένα μαγνητόφωνο και άκουγαν τραγούδια.
Το τραγούδι που ακουγόταν εκείνη τη στιγμή έλεγε: "Μη μου ζητάς να σ' αγαπώ,η αγάπη δεν ζητιέται, μέσα στα φύλλα της καρδιάς,ριζώνει και γεννιέται".
"Δεν πρέπει να ζητάμε την αγάπη των άλλων. Πρέπει εμείς να τους αγαπάμε πρώτα και να μηναγωνιούμε για την αγάπη τους.
Τότε, κάποτε, θα μας την ανταποδώσουν".
"Για να σε αγαπούν οι άλλοι πρέπει πρώτα εσύ να τους αγαπάς".
Σε μία εκδήλωση αγάπης του κόσμου προς τον Παππούλη, είπε μία μέρα: "Κοίτα να δεις τι κάνει η αγάπη του Χριστού!
Η τόση αγάπη που μου δείχνετε με συγκινεί και με ταπεινώνει μπροστά στο Θεό, που είμαι τόσοανάξιος".
[Τζ 121-4]

"Μικρό δώρο-μεγάλη αγάπη"

Είχαμε πάει με τον Παπουλή σε ένα γυναικείο Μοναστήρι και, αφού μας περιποιηθήκανε εκεί οι γερόντισσες,
φεύγοντας και μη έχοντας τί να δίναμε και εμείς για να τις ευχαριστήσουμε για τη φιλοξενία τους,
βγάζω κρυφά μία καραμέλα που είχα στο σακάκι μου και τη δίνω στην Ηγουμένη καθώς με χαιρετούσε.
Μετά από λίγο μου λέει ο Παππούλης. "Ξέρεις πόσο μεγάλη πράξη ήταν αυτή που έκανες μ' αυτό που της έδωσες;
Δεν μπορείς να το φανταστείς". "Έμεινα" με την αποκάλυψη και είπα μέσα μου: "Αν ο Παππούλης τα βλέπει όλα, τότε τί γίνεται με το Θεό;" και έκανα το σταυρό μου.
[Τζ 124]

"Επενδύσεις στον ουρανό και στη γη"

Σε φίλο που έκανε μία σημαντική χρηματική δωρεά για φιλανθρωπικό σκοπό εν ονόματι του Χριστού, είπε με χαρά:
"Τώρα τα χρήματά σου έπιασαν τόπο".
Ήταν η καλύτερη επένδυση, διότι τα χρήματα τοποθετήθηκαν εκεί
"όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν".
Για κάποια χήρα με παιδιά, που είχε μερικά χρήματα στην άκρη, ενδιαφέρθηκε ο ίδιος, για να επενδυθούν σε αγορά ενός καλού οικοπέδου,
προς υλική εξασφάλιση των ορφανών. Όσο για την πνευματική τους εξασφάλιση, την ανέλαβε από την πρώτη στιγμή της ορφάνιας τους,
με τις θερμές προσευχές του. Έτσι πραγματοποιήθηκε για πολλοστή φορά το βιβλικό: "Ορφανόν και χήραν αναλήψεται Κύριος".
[Γ 345π.]

(Ανθολόγιο συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 62-64)