Σήμερα που είχα πάει στη μητέρα μου άκουσα το μεσημέρι έναν ακόμη καβγά ανάμεσα στο ζευγάρι του διπλανού διαμερίσματος παρόντος και του πεντάχρονου αγοριού τους. Εκείνος έβριζε και προσέβαλε αισχρά σε έξαλλη κατάσταση τη γυναίκα του και εκείνη προσπαθούσε επί ματαίω να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Δεν έχει σημασία ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λύνονται με αυτόν τον τρόπο οι διαφορές! Σημασία έχει πως σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχει ειρήνη και αγάπη και το κυριότερο ότι πληγωνόταν για μια ακόμη φορά η ψυχή ενός παιδιού που γινόταν μάρτυρας ενός βίαιου επεισοδίου μεταξύ των γονιών του!
Ένιωσα μεγάλη θλίψη, στενοχώρια και ευσπλαχνία εκείνη την ώρα για αυτή την οικογένεια. Ζει σε ένα πολυτελές διαμέρισμα μια άνετη ζωή με όλα τα υλικά αγαθά όμως στερείται του πιο βασικού αγαθού που αποτελεί το θεμέλιο κάθε σπιτικού, κάθε οικογένειας… του Χριστού! Γιατί ο Χριστός είναι και η αγάπη και η ειρήνη και η χαρά! Πώς να συμφιλιωθούν δύο άνθρωποι και να μονιάσουν όταν βρίσκονται υπό την κυριαρχία του εγωισμού και όχι του Χριστού; Πώς να συγχωρήσει ο ένας τον άλλο όταν ο διάβολος τους υπενθυμίζει τα σφάλματα τους; Κι ένα παιδί που όταν έφυγε θυμωμένος ο πατέρας από το σπίτι άρχισε κι αυτό να φωνάζει οργισμένο και μιμούμενο τον πατέρα του τί μέλλον μπορεί να έχει αν δε σταλάξει βάλσαμο στην καρδιά του η αγάπη μεταξύ των γονιών του;
Ο Χριστός γεννήθηκε για μας… για να Του ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας και του σπιτιού μας και να Τον βάλουμε μέσα νοικοκύρη και αφέντη μας! Μόνο τότε θα επικρατεί γαλήνη και ευτυχία στο σπιτικό μας και ακόμα κι αν υπάρξουν αφορμές για τσακωμό με Εκείνον διαμεσολαβητή γρήγορα θα επέρχεται πάλι η ηρεμία! Και τελικά ας σκεφτούμε ποια είναι τα σπουδαιότερα αγαθά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος; Φυσικά η αγάπη και η ειρήνη στην καρδιά του και στην οικογένεια του! Και αυτά τα αγαθά τα παρέχει μόνο ο Χριστός! Ας Τον προσκαλέσουμε λοιπόν στη ζωή μας για να απολαμβάνουμε τη ζεστασιά και τη θαλπωρή της παρουσίας Του! (Α.Κ.Β)