Ένα πρότυπο άγιο ζευγάρι
«Στην Άγκυρα της Γαλατίας συναντήσαμε κάποιον Σευηριανό, λαμπρότατο και από ευγενική οικογένεια, μαζί με την ελεύθερη γυναίκα του Βοσπορία, τους οποίους γνώρισα για λίγο. Αυτοί έφθασαν να αποκτήσουν τόσες αγαθές ελπίδες, ώστε ακόμα και τα παιδιά τους να προκαλούν έκπληξη με το να βλέπουν τα μελλοντικά.
Τα έσοδα από τα χωράφια τα μοιράζουν σ’ όσους έχουν ανάγκη, και έχουν τέσσερις γιούς και δύο θυγατέρες, στις οποίες δεν έδωσαν κανένα κτήμα, εκτός από τα προικιά τους:
«Μετά το θάνατο μας όλα είναι δικά σας· όσο όμως υπάρχουμε, τα έσοδα των κτημάτων μας εμείς θα τα εισπράττουμε και θα τα μοιράζουμε στις εκκλησίες, στα μοναστήρια, τα ξενοδοχεία, και σ’ όσους έχουν ανάγκη, των οποίων οι ευχές θα προσφέρουν και σε σας και σε μας, παιδιά μας, την αιώνια ζωή αντί της πρόσκαιρης αυτής.
Αναφέρεται και αυτή η πράξη τους. Όταν έπεσε μεγάλη πείνα και έκαμνε να υποφέρουν τα σπλάχνα όλων των ανθρώπων, τότε αυτοί μετέστρεψαν τις εκεί αιρέσεις στην Ορθοδοξία. Γιατί σε πολλά χωρία άνοιξαν τις αποθήκες τους και μοίραζαν το σιτάρι για να φάνε οι φτωχοί. Εξαιτίας αυτής της ανέκφραστης φιλανθρωπίας τους οι αιρετικοί συμφώνησαν με την ορθή πίστη, δοξάζοντας τον Θεό για την απλή πίστη αυτών και την αμέτρητη φιλανθρωπίας τους.
Θαυμαστή είναι και η υπόλοιπη άσκησή τους. Το παρουσιαστικό τους ήταν υπερβολικά σεμνό, η ενδυμασία τους απλή, και γενικά μεγάλη και ανέκφραστη η απλότητά τους. Ήταν υπερβολικά ολιγοδάπανοι, και η τροφή τους πολύ φτωχική, τόση, όση χρειαζόταν για να ζουν. Ασκούνταν πάρα πολύ στην κατά Θεόν σωφροσύνη, τον περισσότερο καιρό ζούσαν στην εξοχή, καταγινόμενοι με ευχαρίστηση μεγάλη με την ησυχία…»
(Λαυσαϊκή Ιστορία, έκδοση ΕΠΕ σελ. 423-425)
 
Ο γάμος ως εκκλησία
«Κάποια φορά πήγε να δει τον γέροντα Πορφύριο ένας παντρεμένος, που δεν ήταν καθόλου καλός σύζυγος, ενώ παράλληλα έκτιζε μια εκκλησία, και του είπε:
- Γέροντά μου, εγώ κτίζω μια ωραία εκκλησία.
- Τί κτίζεις, ευλογημένε, αυτή τη μικρή εκκλησία, αφού χάλασες την άλλη μεγάλη εκκλησία, που είναι το σπίτι σου;»
(Εγκόλπιο Γεροντικό του 20ου αιώνα, Κλείτου Ιωαννίδη, σελ.56)
 
«Ευτυχέστερος άνθρωπος, είτε είναι βασιλιάς, είτε υπηρέτης, είναι αυτός που βρίσκει τη γλυκειά γαλήνη μέσα στην οικογένειά του» (Γκαίτε)
«Αυτό που θαύμαζα περισσότερο σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι κατόρθωσε να ζήσει τόσα χρόνια όχι απλώς ειρηνικά αλλά και σε διαρκή αρμονία με μια γυναίκα –εγχείρημα στο οποίο εγώ απέτυχα δύο φορές, με μάλλον επονείδιστο τρόπο
(Εγώ ο Άλμπερτ Αϊνστάιν,γράφει για τον φίλο του Michele Besso εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ.83)
«Επιτυχημένος γάμος είναι αυτός που ο άνδρας και η γυναίκα ερωτεύονται πολλές φορές, αλλά πάντοτε το ίδιο πρόσωπο»
«Ο γάμος είναι Ανάσταση και όχι Γολγοθάς»
«Το σπίτι είναι μια μορφή του ουρανού» (Ζ. Χόλλαντ)