Στην περίοδο των εορτών οι ευχές μεταξύ των ανθρώπων δίνουν και παίρνουν. Στον κόσμο αυτή η ευχή που σχεδόν μονοπωλεί τα στόματα όλων είναι : « υγεία! πάνω απ’όλα η υγεία.. όλα τ’άλλα έρχονται!» Έτσι και στην εργασία μου, μια συνάδελφος έλεγε αυτή την ευχή ακούραστα σε όλους τους πελάτες. Κάποια στιγμή, της αντεύχεται μια πελάτισα: « υγεία και αγάπη, κορίτσι μου!» Εκείνη απάντησε : « υγεία, υγεία… τί να την κάνω την αγάπη;» Τότε δεν άντεξα! Επειδή η συγκεκριμένη συνάδελφος έχει και μια ιδιαίτερη αγάπη στο αυτοκίνητο της, της είπα: « μήπως το αυτοκίνητο σου μπορεί να πάει πουθενά χωρίς βενζίνη;»
Αργότερα σκέφτηκα ότι ο πνευματικά αγωνιζόμενος άνθρωπος μοιάζει με ένα αυτοκίνητο. Η υγεία τού είναι τόσο σημαντική όσο το αμάξωμα στο αυτοκίνητο. Το σώμα είναι το περίβλημα της ψυχής. Φυσικά όμως δεν φτάνει μόνο αυτό! Καταρχάς χωρίς βενζίνη, δηλαδή την αγάπη του Χριστού η αλλιώς τη Θεία Χάρη δεν πάμε πουθενά! Όμως και να έχουμε γερά λάστιχα, δηλαδή την ταπείνωση για να μας κρατάει ασφαλείς στο δρόμο μας, που είναι η ορθόδοξη πίστη! Χρειαζόμαστε σίγουρα γερή μηχανή, δηλαδή καθαρή καρδιά και να είμαστε καλοί οδηγοί! Δηλαδή ο νους μας να έχει διάκριση, να έχει τα χέρια του στο τιμόνι και να ξέρει πότε να στρίβει αριστερά, πότε δεξιά και πότε να τραβάει ευθεία. Πότε να φρενάρει και πότε να αυξάνει ταχύτητα.
Με το που μπαίνουμε στο όχημα ακούγεται ο έντονος προειδοποιητικός ήχος να φορέσουμε τη ζώνη μας, όπως και η Εκκλησία μάς προειδοποιεί, μπαίνοντας στον πνευματικό αγώνα, για τη νηστεία, την αγνότητα και τη γενικότερη εγκράτεια! Οπωσδήποτε χρειαζόμαστε το GPS για να μη βγούμε από το δρόμο μας, δηλαδή τη μελέτη της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας και φυσικά να υπακούμε στον τροχονόμο, στα σήματα και στα φανάρια, όπως δηλαδή ο πιστός οφείλει να υπακούει στο Χριστό, στην Εκκλησία και στον πνευματικό του. Υπεραπαραίτητα είναι και τα φώτα, ημέρας και νυχτός, δηλαδή η προσευχή είτε σε καιρό χαράς είτε σε καιρό θλίψης! Όπως και οι δείκτες που υπάρχουν μέσα στο αυτοκίνητο και μας δείχνουν κάθε στιγμή τις τιμές της βενζίνης, της ταχύτητας και άλλα πράγματα, δηλαδή ό,τι κάνει η αυτογνωσία και η εγρήγορση στο χριστιανό! Και πάρα πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε… κυριότερο όμως είναι ο συνοδηγός, δηλαδή ο πνευματικός αδερφός μας, που μ’αυτόν γίνεται η διαδρομή πολύ πιο ευχάριστη και ασφαλής!
Όλα αυτά τα πολύ σημαντικά όμως θα ήταν άχρηστα, εάν δεν υπήρχε ο προορισμός! Τί να τα κάνεις τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα, αν ο προορισμός σου είναι λάθος; Αν το τέρμα της διαδρομής είναι ο γκρεμός; Τα πάντα τα δωρίζει ο Χριστός μας για να φτάσουμε σ’Αυτόν… χωρίς Αυτόν τίποτα δεν έχει αξία! Ούτε η υγεία, ούτε οι αρετές! Πόσο ανώριμο είναι να αγαπάμε και να ποθούμε πιο πολύ το δώρο από το Δωροδότη! Μήπως η υγεία είναι ο Θεός μας; Κι ενώ ο Χριστός μας είπε « να ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία των Ουρανών και όλα τα άλλα θα σας προστεθούν», [ Κατά Ματθαίον στ, 33] εμείς αντικαθιστούμε τη Βασιλεία των Ουρανών, την Αγία Τριάδα με την υγεία;
Η υγεία είναι ένα μεγάλο δώρο του Θεού, βασικότατο αλλά από μόνο του δεν είναι τίποτα. Ούτε καλό ούτε κακό. Τί να το κάνουμε το πανάκριβο αυτοκίνητο αν στα μέσα της διαδρομής τρακάρουμε, μας πάρουν το δίπλωμα, μείνουμε από βενζίνη ή οδηγούμαστε σε αδιέξοδο; Είναι δώρο άδωρο! Γι’αυτό λοιπόν ας δίνουμε στη σωματική υγεία τη σημαντικότητα που της αρμόζει. (Κ.Δ.Κ)