25. «Πόλις Θεού ζώντος» (Δ, 92).
Στον 45 ψαλμό, η Θεοτόκος προτυπώνεται σαν πόλις: «του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του Θεού» (στιχ. 5). «Τα ορμήματα», κατά τον Ι. Δαμασκηνό, είναι τα κύματα των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος (Δ, 93).
Οι αρχαίες πόλεις ήταν συνήθως κτισμένες κοντά σε ποτάμια. Η θέσις αυτή εξασφάλιζε τη ζωή στις πόλεις αυτές, διότι οι κάτοικοι μπορούσαν έτσι να έχουν άφθονο νερό για τον εαυτό τους και για τα ζώα, καθώς και για το πότισμα των κτημάτων τους. Το ποτάμι ήταν ευλογία και χαρά Θεού για την πόλι. Αντίθετα, πόλις χωρίς ποτάμι δεν μπορούσε εύκολα να επιβιώση.
Η αρχαία πόλις έμελλε να γίνη κι αυτή τύπος της Θεοτόκου. Ο ψαλμωδός λέει ότι την πόλι την έκαναν χαρούμενη κι ευτυχισμένη οι κατεβασιές του ποταμιού! Την Θεοτόκο την έκαναν «κεχαριτωμένη» τα κύματα των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Το πρώτο κύμα των θείων χαρισμάτων πότισε την Παρθένο προ του Ευαγγελισμού. Το δεύτερο, κατά τον Ευαγγελισμό και το τρίτο κατά την Πεντηκοστή. Τρία «Ορμήματα» του «Ποταμού», του Αγίου Πνεύματος (Αποκ. κβ' 1) ανάδειξαν την Θεοτόκο πόλι και κατοικητήριο του Θεού.
Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που παίρνει ο χριστιανός με τη συμμετοχή του στα θεία και ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, τα συνεχή και αλλεπάλληλα αυτά αγιοπνευματικά «ορμήματα» έχουν σκοπό να τον καταστήσουν έμψυχη πόλι και κατοικητήριο του Θεού. Οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος ευφραίνουν τον άνθρωπο, η χαρά δε και η ευτυχία του ολοκληρώνεται με το γεγονός ότι ο Θεός έρχεται και κατοικεί μέσα του. «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσωμεν» (Ιω. ιδ' 23) .
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 46-47 )