Ο κύκλος της αγάπης
 
«Φροντίστε, όσο μπορεί ο καθένας, να ενωθείτε μεταξύ σας. Γιατί όσο ενώνεται κανείς με τον πλησίον, τόσο ενώνεται και με το Θεό.
Και, για να καταλάβετε τη σημασία αυτού του λόγου, θα σας πω ένα παράδειγμα από τους Πατέρες. Φανταστείτε ένα κύκλο πάνω στη γη, σαν ένα σχήμα στρογγυλό που χάραξε κάποιος με διαβήτη από ένα κέντρο. Κέντρο λέγεται το μέσο του κύκλου. Προσέξτε τώρα. Υποθέστε ότι ο κύκλος αυτός είναι ο κόσμος και ότι το κέντρο του κύκλου είναι ο Θεός. Οι ακτίνες του κύκλου από την περιφέρεια προς το κέντρο είναι οι δρόμοι για το Θεό, δηλαδή οι τρόποι ζωής των ανθρώπων.
      Προχωρούν λοιπόν οι άγιοι προς το εσωτερικό του κύκλου επιθυμώντας να πλησιάσουν το Θεό. Και όσο προχωρούν προς το κέντρο τόσο πλησιάζουν και το Θεό και μεταξύ τους. Το ίδιο σκεφθείτε και για το χωρισμό. Γιατί, όταν μακραίνουν από το Θεό και στρέφονται προς τα έξω, είναι φανερό πως όσο βγαίνουν και απομακρύνονται από το Θεό τόσο απομακρύνονται και από τους άλλους. Και αντίστοιχα, όσο απομακρύνονται από τους άλλους τόσο απομακρύνονται και από το Θεό.
   Να λοιπόν ποια είναι η φύση της αγάπης. Όταν είμαστε έξω και δεν αγαπάμε το Θεό, τότε είμαστε και απομακρυσμένοι ο καθένας από τον πλησίον. Αν όμως αγαπήσουμε το Θεό, τότε όσο πλησιάζουμε το Θεό με την αγάπη για Κείνον, τόσο ενωνόμαστε με την αγάπη για τον πλησίον, και όσο ενωνόμαστε με τον πλησίον, τόσο ενωνόμαστε και με το Θεό».
(Αββάς Δωρόθεος Έργα Ασκητικά , ΣΤ΄Διδασκαλία 77-78, επιλογή και μετάφραση: Ελένη Κονδύλη).
Από το βιβλίο της Ελένης Κονδύλη, Μικρή Φιλοκαλία της καρδιάς, εκδόσεις Ακρίτας, έκδοση β’, 2007, σελ. 23-24).
 
«Ο γάμος είναι ένα δέντρο, που οι καρποί του φανερώνονται στη γη, αλλά οι ρίζες του βρίσκονται στον ουρανό»
 
«Η ερωτική έξαρση και η τρυφεράδα μέσα στο γάμο εξαντλούνται γρήγορα, όπως το πρώτο κρασί στο γάμο της Κανά. Για να διατηρηθεί όμως η εφορία και η χαρά μέσα στο σπίτι, πρέπει να έλθει ο «καλός οίνος». Αλλά αυτό δεν γίνεται παρά μόνο με θαύμα. Και ένα τέτοιο θαύμα μόνο ένας μπορεί να το κάνει. Ο Χριστός. Αρκεί να είναι προσκεκλημένος, και στο δικό σου γάμο, όπως τότε της Κανά της Γαλιλαίας.
(Κωνσταντίνος Κούρκουλας, Στάχυα τομ. Α σελ. 119)
 
- Η προσευχή μέσα στο γάμο
«Με τα χαρίσματα που είχε ο Γέρων Πορφύριος, γνώριζε τι χρειαζόταν σε κάθε περίπτωση. Είπε, για παράδειγμα, σε μία παντρεμένη: «Να μη μιλάς καθόλου, όταν ο άντρας σου βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση. Κάνε την προσευχή σου και ζήτα και από άλλους να προσεύχονται. Γιατί, αλλιώς, του δημιουργείται άσχημη κατάσταση, δε βρίσκει χαρά και ζεστασιά κοντά σου και τότε αρχίζει να κοιτάζει δεξιά και αριστερά». Συνιστούσε κάθε φορά, ανάλογα με την κάθε περίπτωση, εκείνο που ήταν πρόσφορο για την γαλήνη της συγκεκριμένης οικογένειας»
(Ανθολόγιο Συμβουλών, γέροντος Πορφυρίου σελ. 404)
     
«Άλλη μία, από τα πνευματικά παιδιά του αγίου παπά- Νικόλα Πλανά, πήγε μια μέρα να προσκυνήσει τον τάφο του. Και εκεί βλέπει μια γυναίκα της ενορίας του, που έκοβε λίγα φύλλα από τα άνθη του τάφου. Και αμέσως λέει στην αδελφή: «Τι με κοιτάς περίεργα; Εδώ μόνο βρίσκω παρηγοριά. Άμα έχουμε γκρίνια στο σπίτι, έρχομαι εδώ βιαστική, κόβω λίγα άνθη από τον τάφο και θυμιάζω και τον παρακαλώ για τη γαλήνη. Και έρχεται η πραγματική γαλήνη!»
(Ο άγιος παπά- Νικόλας Πλανάς, εκδόσεις Αστήρ, σελ. 73)
 
«Στη γειτονική μας Σερβία έζησε μέχρι πριν λίγα χρόνια ένας όσιος και σοφός κληρικός, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς (άγιος πλέον). Μια μέρα τον επισκέφτηκε ένα ζευγάρι, που επρόκειτο να τελέσει τους γάμους του, και τον ερώτησαν τι έπρεπε να κάνουν για να ευτυχίσουν. Και εκείνος τους απάντησε:
- Κάθε βράδυ να διαβάζετε μαζί στην προσευχή σας το μικρό Απόδειπνο και να ζητάτε ο ένας από τον άλλον συγγνώμη, ώστε να μην μένει τίποτα από κάποια τυχόν ψυχρότητα, που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Έγινε ο γάμος και το ζευγάρι άρχισε τους καθημερινούς καυγάδες, με αποτέλεσμα σε ένα χρόνο να χωρίσουν. Όταν πήγαν στο Δικαστήριο να πάρουν την απόφαση, συναντήθηκαν, έσκυψαν το κεφάλι από ντροπή και είπαν και οι δύο με μια φωνή:
- Δεν πάμε πάλι στον π. Ιουστίνο;
Ο Γέροντας τους δέχτηκε με αγάπη, άκουσε όσα του είπαν για τον χωρισμό τους και τους ρώτησε:
- Παιδιά μου, αυτά που σας είπα, όταν επρόκειτο να τελέσετε τους γάμους σας, τα τηρήσατε;
- Όχι , πάτερ, του απάντησαν.
- Τότε να τα τηρήσετε τώρα και θα σωθεί ο γάμος σας.
Τα τήρησαν και όχι μόνο σώθηκε ο γάμος τους , αλλά έγιναν και πανευτυχείς.
Για να επιτύχει ο γάμος πρέπει να είναι μια πορεία εν προσευχή και εν Αγίω Πνεύματι.
(Χαρώνη Βασιλείου, Γάμος-Αγάπη και Ερωτας σελ. 100)
«Τίποτα δεν συνδέει τους συζύγους τόσο στενά, όσο η τακτική κοινή προσευχή»
 
Ο γάμος ως σχολείο αρετής και αγιότητας
«Η οικογένεια είναι «παλαίστρα» και «γυμναστήριον» (Χρυσοστόμου ΕΠΕ 15,445), είναι στίβος για την άσκηση σε πλείστες αρετές. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η συμβίωση συνεπάγεται θυσίες, κόπους και πόνους»
(Χαρώνη Βασιλείου, Γάμος-Αγάπη και Ερωτας σελ. 89)
     
«Για μένα ο γάμος είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο.
Τον ονομάζουμε Μεγάλο Σχολείο. Και είναι.
Και οι δύο, άνδρας και γυναίκα, πρέπει να εργάζονται πραγματικά στα προβλήματα που τους θέτει ο γάμος.
Από κοινού είναι δυνατόν να αναπτύξουν περισσότερο τον εαυτό τους και την αγάπη τους»
(Τατιάνα Γκορίτσεβα, Η αθέατη πλευρά της Ρωσίας, σελ. 56)
 
«Με ανακαλύπτεις και σε ανακαλύπτω.
Δύο κόσμοι ατελεύτητοι:
Ουρανοί που διαδέχονται ο ένας τον άλλον.
Τοπία που κρύβουν πίσω τους άλλα τοπία.
Ήλιοι και αστέρια σε σχήματα ποταμιών,
που διαγράφοντας λάμπουσες μεγάλες στροφές
κατεβαίνουν στα βάθη μας.
Ας μας άφηνε ο Θεός δέκα αιώνες φωτός αντιμέτωπους!
Δεν τελειώνει ο άνθρωπος όπως ο κόσμος».
(Νικηφόρος Βρεττάκος, Αντιπαράσταση)
 
Συζυγική Υπομονή…
Όταν πήγαινε κάποιος παντρεμένος, που δεν είχε καλή σύζυγο, ή μια παντρεμένη, της οποίας ο σύζυγος δεν ήταν καλός και σήκωνε τον σταυρό του ή το σταυρό της με υπομονή, τον αποκαλούσε άγιο, κι αν ήταν γυναίκα, την αποκαλούσε αγία»
(Ανθολόγιο Συμβουλών, γέροντος Πορφυρίου σελ. 402)