"Αεργία και απελπισία"
Για κάποιον άνθρωπο, που βρισκόταν πολύ μακριά και δεν τον είχε αντικρίσει ποτέ, όταν ρωτήθηκε ο Γέροντας,
είπε: "Βλέπω ότι, επειδή δεν εργάζεται, κάθεται, τεμπελιάζει και γι' αυτό απελπίζεται". Η
διάγνωσή του ανταποκρινόταν πλήρως στην πραγματικότητα. Αν έπρεπε να γίνει κάτι για την αντιμετώπιση της απελπισίας,
θα 'πρεπε ν' αρχίσει από την εργασία.
[Γ 280π.]
"Μην απελπίζεσαι"
"Όταν αμαρτάνεις, να μην απελπίζεσαι. Με θάρρος και ελπίδα στο Θεό να μετανοείς και να πηγαίνεις στον πνευματικό που σου έχω υποδείξει,
αν δεν μπορώ εγώ, και να τα εξομολογείσαι.Έτσι μόνο θα σωθείς".
[Τζ 142]
"Δεν υπάρχει απελπισία μέσα στην Εκκλησία"
Η γενική εικόνα που έχω κρατήσει, μετά από είκοσι περίπου χρόνια, είναι αυτή η εράσμια, η γαλήνια εικόνα.
Δεν θυμάμαι ποτέ το Γέροντα να είναι σκληρός ή να σε μαλώσει. - Ήτανε ο Γέροντας της αγάπης.-
Ό,τι ήθελε να πει, το έλεγε χωρίς αυστηρότητα.
Η φωνή του…" ε, να πάρει η ευχή… " ήτανε μία φράση που τη χρησιμοποιούσε πολύ.
Και όλους τους έλεγε " τί καλός... τί καλά… "
Σου δημιουργούσε το κλίμα της ανέσεως.
- Άλλωστε, δεν είπε τόσες φορές "Ο Χριστός είναι φίλος σας σας αγαπάει, δεν κρατά την κόλαση και σας φοβερίζει" ;
- Εκείνο που έλεγε, κυρίως ήτανε για τη σημασία της εξομολογήσεως.
Έλεγε: "Δεν υπάρχει απελπισία όταν είσαι μέσα στην Εκκλησία, ό,τι και να έχεις κάνει, ό,τι και να έχεις υποστεί.
Δεν υπάρχει απελπισία. Στενοχώρια μπορεί να έχεις, αλλά απελπισία όχι.
Ο Θεός, μέσα από την εξομολόγηση -τόνιζε πάρα πολύ τη σημασία του ιερέα,
το χέρι του παπά... ήταν σαν να έβγαινε από κει η θεία χάρη- σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας".
Πολλές φορές είχε τύχει να ξενυχτίσει με ανθρώπους που ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας ή άλλων οριακών καταστάσεων υγείας και υπόστασης πνευματικής και διανοητικής.
Είχε ξενυχτίσει και με την αγάπη και τη χάρη και την προσευχή που έκανε τα ξεπερνούσε όλα με πολύ απλό τρόπο.
[Γερ.112] (σελ.78-79)
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 77-79)