90. Γιατί πέφτουμε σε ταραχή και θλίψι, όταν δεν αποκτήσουμε ένα θησαυρό που περιμέναμε ή όταν χάσουμε αυτόν τον θησαυρό; Γιατί, αυτό που περιμέναμε ή χάσαμε, ήταν το είδωλο της καρδιάς μας. Γιατί η καρδιά μας είναι αποξενωμένη από τον Θεό, την πηγή του ζωντανού ύδατος, Εκείνον που μόνος μπορεί να ειρηνεύσει και να χαροποιήσει αληθινά την ψυχή. Αν γυρίσουμε στον Θεό με όλο το είναι μας, καμμία απώλεια και καμμία διάψευσις γήινων ελπίδων δεν θα μπορέσουν να μας ταράξουν. Χρήματα, κοινωνικές διακρίσεις και άλλα φθαρτά αγαθά δεν έχουν σημασία για τον πιστό άνθρωπο. Ας ζήσουμε μια εσωτερική ζωή. Ας στρέψουμε την καρδιά μας προς τα ουράνια, τα αθάνατα αγαθά. Αυτά και μόνον είναι ικανά, όταν τα αγαπήσουμε και τα επιδιώξουμε, να μας δώσουν την αληθινή χαρά.
91. Η θερμή, η κατανυκτική προσευχή όχι μόνο καθαρίζει από τον ρύπο της αμαρτίας την ψυχή, αλλά επίσης θεραπεύει και νόσους. Ανανεώνει την όλη υπόστασι του ανθρώπου και τον κάνει σαν να γεννάται για δεύτερη φορά (μιλώ εκ πείρας). Ώ, τι αξετίμητο δώρημα είναι η προσευχή! Δόξα σοι, Κύριε Ιησού Χριστέ, που με τον Σταυρό σου μας εξασφάλισες την οριστική άφεση των αμαρτιών μας! Δόξα σοι, πνεύμα Άγιο, που «υπερεντυγχάνεις υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις». (Ρωμ. η’ 26) και φλογίζεις την ψυχή μας και μας δίνεις συντριβή για τα αμαρτήματά μας, καθαρίζοντας, αγιάζοντας, ειρηνεύοντας, ενισχύοντας και αναγεννώντας τον καθένα μας! Δόξα σοι, Παναγία Τριάς, άναρχε, ζωοποιέ, που υμνείσαι αιώνια από όλη την λογική κτίση!
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 54-55)