94. Μη θυμώνεις με τους αδελφούς σου που αμαρτάνουν ή σε προσβάλλουν με την άδικο συμπεριφορά τους. Μην έχεις την τάσι να σημειώνης κάθε παράπτωμα του πλησίον σου και να τον κατακρίνης, όπως συνηθίζουμε να κάνουμε. Ο καθένας έχει να δώσει λόγο για τον εαυτό του. Ο καθένας διαθέτει συνείδησι. Ο καθένας έχει ακούσει τον Λόγο του Θεού και κάτι ξέρει από το θείο θέλημα. Ζήτησε από τον Κύριο και λάβε το σωτήριο χάρισμα της αυτομεμψίας. Δηλαδή, το να προσέχης και να αποδοκιμάζης μονάχα τα δικά σου αμαρτήματα και να παραβλέπης τα αμαρτήματα των άλλων.
95. Λογισμοί στον δρόμο, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου, υπό το σεληνόφως: Σου χάρισα τόσα και τόσα, λέγει ο Κύριος. Έφτιαξα τον ήλιο, το φεγγάρι και τα άστρα για να σε φωτίζουν. Έφτιαξα τη γη με όλους τους καρπούς της για σένα. Άπλωσα γύρω σου τον αέρα, για να αναπνέης. Σου έδωσα τη φωτιά για να φωτίζεσαι και να θερμαίνεσαι και να κάνης το φαγητό σου πιο νόστιμο. Σε κατέστησα ικανό να υφαίνης κάθε λογής υφάσματα για να ντύνης το σώμα σου. Σου έδωσα χρυσάφι, ασήμι, χαλκό και άλλα μέταλλα, αποταμιευμένα στα έγκατα της γης, για να φτιάχνης χρήσιμα και όμορφα αντικείμενα. Σε δίδαξα να ζης μέσα σε καλά ωργανωμένες κοινωνίες. Τέλος, έδωσα στον θάνατο, για σένα, τον Μονογενή μου Υιό, που πλήρωσε με το Τίμιο Αίμα του για τις αμαρτίες σου. Και σου προσφέρω, από τότε, αέναα το Σώμα του και το Αίμα του σαν τροφή και ποτό αθανασίας. Ίδρυσα την Εκκλησία πάνω στη γη, υπό τη δική του αρχηγία. «Τί ἐποίησά σοι, καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας;» (τροπάριο της Μεγάλης Πέμπτης). Πώς ανταποκρίθηκες στην τόση μου γενναιοδωρία; Συχνά, με το να ξεχνάς, με το να δείχνεις αχαριστία απέναντί μου, με το να παραβαίνης το άγιο θέλημά μου. «Ώ γενεά άπιστος και διεστραμμένη! Έως πότε έσομαι μεθ’ υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών;» (Ματθ. ιζ’ 17).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 56-57)