802- ΜΑΚΑΡΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΛΘΕ.
Γέρος ζηλωτής ιερεύς απέθνησκε. Οι ιατροί γνωρίζοντας την ευσέβειά του δεν του απέκρυψαν την σοβαρότητα της ασθενείας του. Εκείνος τότε με βαθιά πίστι ανεφώνησε το στίχο του Δαυίδ: «Ηὐφράνθην ἐπί τοῖς εἰρηκόσι μοι εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα» και συνέχισε : «Σκιρτά η ψυχή μου στο άκουσμα ότι λίγο διάστημα με χωρίζει από του να ενωθώ με τον Πλάστη μου. Μακριά στιγμή, ελθέ, μην αργής».
803- ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ.
Ένας εφημέριος επισκέφθηκε κάποιο ετοιμοθάνατο ναύτη, που ήταν εξαιρετικά ευσεβής.
-Είσαι έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι; τον ρωτά με θάρρος, επειδή ήξευρε τις βαθιές του πεποιθήσεις.
-Εντελώς έτοιμος, απαντά εκείνος.
-Και δε φοβάσαι καθόλου;
-Να φοβούμαι; Εγώ; Γιατί; Και ακουμπώντας το χέρι στο στήθος, όπου ο Θεός είχε κατέβη το πρωί με τη θεία Μετάληψι, πρόσθεσε:
-Ο καπετάνιος είναι στο πλοίο, τι μπορώ να φοβηθώ;
804- ΑΛΛΗ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΡΩΤΗΣΙ.
Ένας ενάρετος ιερεύς μια μέρα ανεκοίνωσε στον κύκλο του το θάνατο μιας κυρίας.
Μια νεαρά γυναίκα, που καθόταν ακριβώς απέναντί του, τον ρώτησε με συγκίνησι:
-Ω! Αιδεσιμώτατε, πως πέθανε;
-Υπάρχει άλλο ερώτημα, κυρία μου, που πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να κάνης.
-Τι άλλο μπορεί να είναι σπουδαιότερο απ’ αυτό;
-Πως έζησε, ήταν η απάντησις του καλού κληρικού.
810- Ο θάνατος θα μας κάνη να δούμε και να απολαύσωμε την Αειπάρθενο Μαρία, τη Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας, το αληθινό αριστούργημα του Θεού, την κεχαριτωμένη Μαρία, για την οποία μια νέα οραματιζομένη είπε: «Όταν την έχη δει κανείς μια φορά, θα ήθελε να αποθάνη για να την ξαναδή, για να την βλέπη πάντοτε». Μετά το θάνατο θα ξαναδούμε όλους τους γνωστούς μας, τους φίλους μας, τους συγγενείς μας, τους γονείς μας, όλους εκείνους με τους οποίους συνεργασθήκαμε στη ζωή, τους αγίους, θα γνωρίσωμε τον άγιο προστάτη, τον άγγελό μας το φύλακα, όλους θα τους δούμε και με ανείπωτη χαρά θα δοξάζωμε το τιμημένο όνομα του Ιησού, αρχηγού και αιτία της σωτηρίας μας.
812- ΤΑ ΔΥΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ.
Ένας επίσκοπος είχε για δωμάτιο ένα πολύ στενό κελλί και εκείνο που έκανε εντύπωσι στον επισκέπτη ήταν τα δυο πορτραίτα που το στόλιζαν. Και τα δυο είχαν τις ίδιες διαστάσεις και τις ίδιες κορνίζες. Το ένα είχε την εξής επιγραφή: «Φωτογραφία του Σεβασμ. Μάρκι όπως είναι σήμερα». Στη φωτογραφία αυτή παριστανόταν ο επίσκοπος με τα αρχιερατικά του άμφια και με τη μίτρα στο κεφάλη. Η άλλη εικόνα είχε την επιγραφή: «Ο Σεβασμ. Μάρκι όπως θα είναι αύριο» και παρίστανε ένα σκελετό και πάνω στο κρανίο υπήρχε η ίδια επισκοπική μίτρα.
(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 367-371)