780- Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ.
Στην Σπάρτη οι γέροι, οι νέοι και τα παιδιά συχνά χόρευαν τον ίδιο χορό.
Οι γέροι χορεύοντας έψαλλαν:
Ἁμές ποκ’ ἦμες ἂλκιμοι νεανίαι (Είμαστε και μεις κάποτε ανδρεία παλληκάρια).
Οι νέοι απαντούσαν:
Ἁμές δε γ’ εἰμές · αἰ δέ λῇς, πεῖραν λαβέ. (Τώρα όμως είμαστε μείς · δοκίμασε αν θέλης).
Τα παιδιά προσέθεταν:
Ἁμές δέ γ’ ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες. (Μείς θέλομε φανή πολύ καλύτεροί σας).
527- ΘΝΗΤΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ.
Ο Φίλιππος ο Μακεδών είχε διατάξει ένα δούλο του να παρουσιάζεται μπροστά του πολλές φορές την ημέρα και να του λέγη: «Φίλιππε, να θυμάσαι ότι θνητός γεννήθηκες».
535- ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ.
Ο άγιος Καμίλλο ντέ Λέλλις έγραψε επάνω στην πόρτα του την εξής επιγραφή:
-Αδελφέ, όταν διαπράττης μια κακή πράξι με ευχαρίστησι, η ευχαρίστησις φεύγει, αλλά η κακία μένει. Όταν όμως διαπράττης μια καλή πράξι με δυσκολία, η δυσκολία φεύγει, και η καλωσύνη μένει.
(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 361)