«Το γεγονός του σταυρικού θανάτου του Χριστού… για μας που βρισκόμαστε στο δρόμο της σωτηρίας, είναι δύναμη Θεού» (Α’ Κορ. 1:18)
Τι είναι για σένα ο Σταυρός;
«Η ανάρτηση των σταυρών στις σχολικές αίθουσες αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας των γονέων να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, καθώς και της ελευθερίας της θρησκευτικής επιλογής για τους μαθητές». Αυτό αποφάσισε (2009) το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων προκαλώντας αναστάτωση στην Καθολική Ιταλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Η αιτιολόγηση της απόφασης, ωστόσο, έχει ενδιαφέρον: «Ο σταυρός αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας της θρησκευτικής επιλογής για τους μαθητές». Μ’ άλλα λόγια τους εμποδίζει να επιλέξουν θεό στη ζωή τους. Ποιόν θ’ ακολουθήσουν ηθικά! Βέβαια, αν το Δικαστήριο εννοεί πως οι άλλες θρησκείες είναι μνημεία ελεύθερης βούλησης και αφήνουν πλήρη ελευθερία στους οπαδούς τους, τότε τι να πει κανείς…
Τι είναι για σένα φίλε μου ο σταυρός του Χριστού, δηλαδή το έργο λύτρωσης που επιτέλεσε εκεί πάνω ο Υιός του Θεού; Για κείνους που βρήκαν τη σωτηρία τους στο σταυρό, θα είναι πάντα το καμάρι τους και η δύναμη του Θεού στη ζωή τους.
(Χ.Ι.ΝΤ.)
«Να το θεωρήσετε χαρά πολύ μεγάλη, αδελφοί, όταν βρεθείτε μέσα σε διάφορες δοκιμασίες…» Ιακ. 1:2)
Ένας εργάτης του Κυρίου, γυρίζοντας ένα βράδυ από μια συνάθροιση δέχτηκε σ’ ένα ερημικό μέρος την επίθεση δύο κακοποιών, που τον έδειραν και τον λήστεψαν. Το ίδιο βράδυ, φτάνοντας στο σπίτι του, έγραψε στο ημερολόγιό του: «Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ για τη σημερινή μου εμπειρία. Σ’ ευχαριστώ γιατί οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι μου πήραν μεν όσα είχα, αλλ’ όχι και τη ζωή μου. Σ’ ευχαριστώ γιατί αυτό έγινε σε μένα και όχι σε κάποιον άλλο. Σ’ ευχαριστώ γιατί άλλη μια φορά αποδείχτηκες πιστός στην υπόσχεσή Σου: «Μαζί σου είμαι όλες τις μέρες της ζωής σου». Παραχώρηση της καρδιάς μας στον Κύριο σημαίνει να είμαστε ευγνώμονες σ’ Εκείνον, κάτω απ’ ΟΛΕΣ τις συνθήκες. Όχι μόνο για κείνα που απολαμβάνουμε, αλλά και για κείνα που αισθητά μας λείπουν. Όχι μόνο για κείνα που κερδίζουμε, αλλά και για κείνα που χάνουμε. Όχι μόνο για απαντημένες προσευχές, αλλά και για αναπάντητες. Όχι μόνο για όσα μας δίνουν άνεση, αλλά και για όσα μας πονούν και μας κάνουν να υποφέρουμε. «Πάντων ένεκεν», όπως έλεγε ο πιστός Χρυσόστομος.
(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)