104. Ω πόσο φθηνές είναι οι σκέψεις μας, πόσο μάταιοι οι λογισμοί μας, ενώ έχουμε κληθή να ενωθούμε με τον Θεό, που μας υποσχέθηκε κληρονομία αφθάρτων αγαθών! Πόσο σκοτεινιασμένη η διάνοιά μας μπροστά στην εκλογή ανάμεσα στο φθαρτό και το άφθαρτο! Τι άσοφοι είμαστε όταν εκτιμάμε τα ασήμαντα ως σπουδαία και παραθεωρούμε τα άφθαρτα χαρίσματα! Όταν δεν μας ελκύουν και δεν μας αιχμαλωτίζουν η αθάνατος ψυχή, η ειρήνη της καρδιάς, η αγιότης, η υπακοή, όλες δηλαδή οι ιδιότητες του αληθινού χριστιανού! Ας στραφούμε με δίψα προς τα αιώνια αγαθά. Ας περιφρονήσουμε τα γήινα αγαθά σαν φθαρτά και ανάξια της αγάπης μας.
105. Δεν υπάρχει τίποτε ποθητότερο για μένα στον κόσμο από τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Πατέρα του και το Άγιο Πνεύμα. Η Αγία Τριάς είναι η χαρά μου. Και μετά τον Θεό, τίποτε το προσφιλέστερο στον κόσμο για μένα από την ανθρώπινη ψυχή. Η αξία της υπερβαίνει όλη την υλική κτίσι. Ο άνθρωπος είναι πολυτιμότατο ον. Ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε από τους ουρανούς στη γη για την απερίγραπτο αυτή αξία. Για να μη τη χάση, έχυσε το Πανάγιο Αίμα του πάνω στον Σταυρό. Ας μιμηθούμε τον Κύριο. Ας κάμουμε δική μας την αγάπη του. Ας είμαστε δηλαδή και εμείς γεμάτοι αγάπη προς τον κάθε άνθρωπο, «οικτίρμονες, καθώς και ο Πάτερ ημών οικτίρμων εστίν» (Λουκ. στ’ 36).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 62)