Ο ηγούμενος της Ι. Μονής Γρηγορίου Συμεών είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην προστασία του Αγίου Νικολάου. Πίστευε πως ο άγιος φροντίζει για τις ανάγκες της μονής περισσότερο από κάθε άλλον.
Κάποτε ζύγωνε η 6η Δεκεμβρίου και όλοι οι πατέρες βρίσκονταν σε συναγερμό. Με τη βοήθεια του Θεού όλες οι προετοιμασίες της πανηγύρεως πήγαν καλά. Μόνον οι μάγειροι ήταν ανήσυχοι, γιατί ακόμη δεν μπόρεσαν να προμηθευθούν ψάρια.
Το απόγευμα της παραμονής πλησιάζουν τον ηγούμενο.
-Γέροντα, του λένε, μήπως πρέπει να μαγειρέψουμε μπακαλιάρο; Αν είναι, να τον βάλουμε από τώρα στο νερό να ξαρμυρίση.
-Όχι! όχι! Μην το σκέπεσθε αυτό. Θα έχουμε φρέσκα ψάρια. Ο Άγιος Νικόλαος θα φροντίση.
Άρχισε στο μεταξύ η αγρυπνία. Απόδειπνο, εσπερινός, αρτοκλασία, εξάψαλμος, καθίσματα, το ένα διαδέχονταν το άλλο. Ανήσυχοι οι μάγειροι βρίσκουν πάλι τον ηγούμενο.
-Τώρα πια, γέροντα, ούτε μπακαλιάρο μπορούμε να έχουμε. Να βάλουμε φασόλια;
-Όχι! όχι! Θα έρθουν ψάρια.
Ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Μα πώς θα έρθουν τα ψάρια; Και πότε θα έρθουν; Να, τώρα ο όρθρος έφτασε στη μέση! Πού τη στήριζε αυτή τη βεβαιότητα ο ηγούμενος;
Αυτά σκέπτονταν και ανησυχούσαν, ενώ ο χορός άρχισε να ψάλλη τους αίνους. Τότε κάποιες χαρούμενες φωνές ακούστηκαν στην αυλή. Ήταν ο αρσανάρης. Ασθμαίνοντας και συγκινημένος φώναζε:
-Πατέρες, κατεβήτε! Πάρτε καλάθια και κατεβήτε! Ο άγιος έκανε μεγάλο θαύμα!
Τι είχε συμβή; Ένα ορμητικό κύμα έφερε και έριξε πάνω στην παραλία πολυάριθμους ροφούς, εκλεκτούς και μεγάλους! Δώρο θεόσταλτο. Ολοζώντανο θαύμα του αγίου. Όλοι έμειναν κατάπληκτοι. Και πιο πολύ οι μάγειροι, οι οποίοι δεν ήξεραν τι να πρωτοθαυμάσουν: τη θαυματουργία του Αγίου Νικολάου ή την ακλόνητη πίστη του ηγούμενου;
Σε καμμιά άλλη εορτή δεν είχαν παρατεθή στην τράπεζα τόσο φρέσκα και νόστιμα ψάρια. Η πνευματική και η υλική ευλογία του αγίου σκορπίστηκε αυτή τη φορά πλουσιοπάροχα.
(Αθανάσιος Γρηγοριάτης)
("Χαρίσματα και Χαρισματούχοι", Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Γ΄, σελ. 198-200)