520- ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Συνέβηκε σε κάποιον, που είχε πολλά πλούτη, αλλά λίγο μυαλό, να τα χάση όλα σε λίγο διάστημα. Απελπισμένος όπως ήταν άρχισε να γυρνά τα χωριά για να βρη τρόπο να ξανακάνη τα πλούτη του. Περνώντας από ένα χωριό είδε ένα χωρικό, που ανασκάλιζε το γρασίδι με το δίκρανο.
-Γιατί, τον ρωτά, δεν αφήνεις ήσυχο το γρασίδι σου;
-Για να μη μουχλιάση, του απαντά ο χωρικός.
Πάει πιο κάτω και βρίσκει ένα γεωργό που ζευγάριζε.
-Γιατί ανοίγεις τα σπλάγχνα της γης; Τον ρωτά.
-Δεν καταλαβαίνεις; του απαντά εκείνος. Για να αερισθή το χώμα, να το δη ο ήλιος και πιο εύκολα να μπορέσω να σπείρω.
Πάει ακόμα πιο πέρα και βλέπει ένα αμπελουργό να κλαδεύη τα αμπέλια του.
-Τι κάνεις αυτού; τον ρωτά.
-Δεν βλέπεις; του απαντά. Αφαιρώ ό,τι άχρηστο υπάρχει σε κάθε κλήμα και το κλαδεύω για να ξεπετάξη την άνοιξι πιο μεγάλα και δυνατά κλαδιά.
Τότε άνοιξαν τα μάτια του απελπισμένου. «Θεέ μου, φώναξε, εγώ είμαι το χορτάρι, που ανασηκώνεις για να μη μουχλιάσω. Εγώ είμαι το χώμα, που σκάβεις για να με ετοιμάσης να δεχθώ τη χάρι σου. Εγώ είμαι το κλήμα, που περιποιείσαι για να δώση περισσότερο και καλύτερο καρπό».
527- ΘΝΗΤΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ.
Ο Φίλιππος ο Μακεδών είχε διατάξει ένα δούλο του να παρουσιάζεται μπροστά του πολλές φορές την ημέρα και να του λέγη: «Φίλιππε, να θυμάσαι ότι θνητός γεννήθηκες».
589- ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ.
Οι μεγάλοι άνδρες με το να έχουν ένα-δυο ελαττώματα δεν παύουν να είναι μεγάλοι και αν έπαυαν να έχουν ελαττώματα, θα έπαυαν να είναι και άνθρωποι.
Ο ήλιος εθεωρείτο από πολλούς αιώνες ότι είναι ένα ολοφώτεινο σώμα, έως ότου ο Γαλιλαίος ανεκάλυψε τις πελώριες κηλίδες του, παρ’ όλα αυτά όμως, δεν παύει να θεωρήται ένα από τα πιο φωτεινά άστρα.
593- ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ.
Μια κυρία ζητούσε τη συμβουλή του αγίου Φραγκίσκου Σαλεσίου, για τις ατέλειες που της διέφευγαν. Και ο άγιος της έγραψε:
«Θα προτιμούσατε να δήτε τον εαυτό σας χωρίς ατέλειες και ελαττώματα, κι εγώ θα το ήθελα, κι έτσι θα βρισκόμασταν στον Παράδεισο. Αλλά η ανησυχία που έχετε επειδή δεν μπορείτε να φθάσετε στην τελειότητα σ’ αυτή τη ζωή, με κάνει ν’ αμφιβάλλω για την αξία της συντριβής σας, για ό,τι σας ανησυχεί.
Να μισήτε τα ελαττώματά σας, σαν ελαττώματα, αλλά να τα αγαπάτε, γιατί σας διδάσκουν ότι είσθε μηδέν και είναι για σας ευκαιρία να εξασκηθήτε στην αρετή και στο Θεό δίνουν την ευκαιρία να σας δείξη ευσπλαχνία.
883. ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙΡΟ.
Στον Αρχία, βασιλιά της Θήβας, ένα βράδυ, ενώ διασκέδαζε με τους φίλους του, ένας αγγελιαφόρος έφερε ένα γράμμα εξαιρετικά επείγον. Εκείνος όμως δεν έδωσε σημασία και το άφησε κατά μέρος λέγοντας: «Άυριον τα σπουδαία γράμματα. Τώρα δεν έχω καιρό». Την επομένη όμως ήταν πολύ αργά, γιατί με το γράμμα τον ειδοποιούσαν για μια συνωμοσία εναντίον του και εκείνος δεν έλαβε τα μέτρα του και έπεσε θύμα.
(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως)