Ο άγιος Βλαδίμηρος, ο πρώτος χριστιανός ηγεμόνας των Ρώσων, είχε έντεκα γιους. Μετά την κοίμηση του ( 1015) ο μεγαλύτερος, ο Σβιατοπόλκ, αποπειράθηκε ν’ απαλλαγή από τους αδελφούς του και να γίνη ο μόνος άρχοντας της Ρωσίας. Διάλεξε πρώτο στόχο της επιθέσεως του τον πρίγκιπα Βόρι, που δεν ήταν ακόμη είκοσι χρονών.
Ο Βόρις βρισκόταν επικεφαλής ενός στρατεύματος, όταν πληροφορήθηκε τα σχέδια του ετεροθαλούς αδελφού του. Αν και νεαρός, ήταν αγαπητός στους άνδρες του και είχε αναγνωριστή σαν επιδέξιος αρχηγός στην υπεράσπιση της πατρίδος εναντίον των εχθρών. Εν τούτοις, αντί ν’ αντισταθή στον Σβιατοπόλκ, παραδόθηκε και θανατώθηκε χωρίς οίκτο.
Ήταν στην ακμή της νεότητος του και ασφαλώς επιθυμούσε να ζήση σαν καλός χριστιανός. Όμως ένιωσε ότι δεν είχε το δικαίωμα να υπερασπίση τη ζωή του προξενώντας το θάνατο άλλων ανθρώπων. Ήταν πρόθυμος να οδηγήση τα παλληκάρια του στη μάχη, όταν θα προστάτευαν τα σπίτια τους και τις οικογένειες τους από τις βαρβαρικές επιδρομές, αλλ’ αυτή τη φορά η περίπτωση ήταν διαφορετική, γιατί ο εχθρός δεν ήθελε παρά τον δικό του μόνο θάνατο. Ο Βόρις αποφάσισε να θυσιάση τη ζωή του και να διαφυλάξη τους ανθρώπους που τελούσαν κάτω απ’ τις διαταγές του.
Ο αδελφός του Γκλεμπ ακολούθησε το παράδειγμα του και θανατώθηκε με παρόμοιες συνθήκες λίγες μέρες μετά.
Ο ρωσικός λαός συγκινήθηκε βαθύτατα με τη στάση των νεαρών πριγκίπων. Η συμπεριφορά τους δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία. Οι επίσκοποι έκριναν τη θυσία των νέων μάταιη, αλλά η ετυμηγορία των ίδιων των Ρώσων δεν ήταν τέτοια. Αναγνώρισαν ότι ο θεληματικός θάνατος των αδελφών ήταν αγνή χριστιανική πράξη, εκπλήρωση της εντολής του Χριστού, να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης οι ιεράρχες ενέδωσαν στην αντίθετη τους γνώμη και οι πρίγκιπες Βόρις και Γκλεμπ ήταν οι πρώτοι που ανακηρύχθηκαν άγιοι από τη Ρωσική Εκκκησία (1020).
Παραμένουν μέχρι σήμερα μεταξύ των πιο αγαπητών μελών της χριστιανικής οικογένειας του ρωσικού λαού και το παράδειγμα τους δεν παύει να εμπνέη θαυμασμό. Ο Βόρις και ο Γκλεμπ δεν ονομάστηκαν μάρτυρες γιατί δεν πέθαναν υπερασπίζοντας την πίστη. Ονομάστηκαν « παθοφόροι». Μαρτύρησαν για την αγάπη.
(Οι Ρώσοι και η Εκκλησία τους)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Γ΄, σελ.103-105)