125. Αν οι Φύλακες Άγγελοι δεν μας προστάτευαν από τις επιθέσεις των δαιμόνων, πόσο συχνά θα πέφταμε από μία αμαρτία στην άλλη! Οι Φύλακες Άγγελοι είναι οι οδηγοί μας στο αγαθό, οι δορυφόροι που προστατεύουν την ψυχή και το σώμα μας. Και μένουν πάντοτε μαζί μας, εφ’ όσον δεν τους αναγκάζουμε να απομακρυνθούν με τη σαρκολατρία, την υπερηφάνεια, την ολιγοπιστία και άλλα βδελυρά αμαρτήματα. Μας περισκεπάζουν με τα φτερά της αΰλου δόξης τους και αυτό το νοιώθουμε, έστω και αν δεν τους βλέπουμε. Τους καλούς μας λογισμούς, τις καλές μας κλίσεις, τα καλά μας λόγια και έργα, αυτοί τα υποκινούν όλα.
126. Η μετάνοια πρέπει να είναι ειλικρινής, αδέσμευτος, ανεπηρέαστος και αβίαστος από εξωτερικούς παράγοντας. Ανήκει στην ίδια την καρδιά μας. Δικό της έργο είναι. Είναι «εκ του περισσεύματος της καρδίας» (Ματθ. ιβ’ 34). «Εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον Κυρίου», είπε η Άννα, η μητέρα του Σαμουήλ (Α’ Βασ. Α’ 15). Η προσευχή της μετανοίας πρέπει να είναι ένα ξεχείλισμα της καρδιάς, ένα ξεχείλισμα της ψυχής, κάτι δηλαδή το όλως αυθόρμητο και πηγαίο.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 72)