130. Μη δείχνεις σκληρότητα προς τα ζώα. Αν το κάνης αυτό, θα είσαι ή θα γίνης σκληρός και προς τους ανθρώπους. Θυμήσου ότι τα ζώα κλήθηκαν στη ζωή από το έλεος του Κυρίου και πρέπει να ζουν απείραχτα όσο διαρκεί ο σύντομος βίος τους.
131. Ο πεσμένος στην αμαρτία άνθρωπος, ο σαρκικός άνθρωπος, αγαπά το φαγητό και το πιοτό. Επιθυμεί να ικανοποιή τις υλικές του αισθήσεις. Επιδιώκει την καλοπέρασι, τα πλούσια τραπέζια, τα ανήθικα θεάματα, τη διεφθαρμένη μουσική, τα λαμπρά κτίρια, κάθε τι που έχει εξωτερική λάμψι. Και μέσα στην εκκλησία υπάρχουν αντικείμενα που χαροποιούν το μάτι, τελεσιουργίες που είναι πολυτελές θέαμα, ακούσματα που ικανοποιούν το αφτί. Όλα αυτά όμως, προωρισμένα για να δοξάζεται ο Θεός και να δημιουργούνται μέσα μας ευλαβικά αισθήματα, δεν είναι αμαρτωλά, αλλά άγια. Στον κόσμο, κάθε τι ανταποκρίνεται στις ορέξεις του σαρκικού ανθρώπου. Κάθε τι απομακρύνει από τον Θεό. Η διεφθαρμένη καρδιά ρέπει προς τις σαρκικές αισθήσεις και προς ό,τι τις ικανοποιεί. Ο διεφθαρμένος νους θέλει να αποκτά γνώσεις που ανταποκρίνονται προς τη διαφθορά του και την κολακεύουν. Η διεφθαρμένη φαντασία και μνήμη διψούν επίσης εικόνες που να αντιστοιχούν σ’ αυτές και να τις ικανοποιούν. Αλλά εμείς οι χριστιανοί είμαστε «καινὴ κτίσις» (Β’ Κορ. ε’ 17), «γένος ἐκλεκτόν» (Α’ Πέτρ. β’ 9), ένας νέος λαός, «κτισθείς ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι τῆς ἀληθείας» (Εφεσ. δ’ 24). Πρέπει λοιπόν να έχουμε εκδυθεί τον παλαιό άνθρωπο και τα έργα του και να πολεμούμε τις επιθυμίες του.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 73-74)