1291. ΠΩΣ ΚΑΤΑΚΤΑ Η ΠΡΑΟΤΗΣ.
Ο Φραγκίσκος Σαλέσιος, επίσκοπος Λωζάνης και γνωστός για την πραότητα του χαρακτήρος του, είχε ένα υπηρέτη που συχνά μεθούσε. Οι παρατηρήσεις του αφεντικού του δεν τον συγκινούσαν καθόλου. Κάποιο βράδυ, έπειτα από την προσευχή στο παρεκκλήσιο του αγίου επισκόπου, που γινόταν από κοινού, βγήκε κρυφά και πήγε στην ταβέρνα.
Κατά τα μεσάνυχτα γύρισε μεθυσμένος. Επειδή η πόρτα ήταν κλειστή και κανείς δεν σηκώθηκε να του ανοίξει, αναγκάστηκε να κοιμηθεί κάτω στο κατώφλι. Ο Φραγκίσκος όμως άκουσε τον θόρυβο και πήγε προς συνάντηση του. Κοιμισμένος όπως τον βρήκε, τον πήρε στο δωμάτιο του και τον έβαλε στο δικό του κρεβάτι, κι ο ίδιος αναγκάστηκε να κοιμηθεί σε άλλο δωμάτιο, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε για την σωτηρία της ψυχής του μέθυσου υπηρέτου.
1295. Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.
Ένας απλός μοναχός έλεγε μια μέρα σε ένα ιερομόναχο, του οποίου είχε διαβάσει τα σοφά συγγράμματα:
- Πάτερ μου, με τα βιβλία σου θα αποκτήσεις εξάπαντος μια μεγάλη θέση στον Παράδεισο.
- Στο δικαστήριο του θεού, απάντησε εκείνος, τα συγγράμματα μου και η σκούπα σου θα έχουν την ίδια αξία. Κι αν όταν σκουπίζεις, η πρόθεσης σου είναι αγνοτέρα από την δική μου, όταν συγγράφω, τότε μάλιστα θα λάβεις μεγαλύτερη ανταμοιβή από τον Θεό και καλύτερη θέση στον Παράδεισο από μένα.
(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 586)