46. «Ρημάτων δεήσεως, Ιωακείμ συν Άννη βοά, συ επήκουσας μόνος, ο Ποιητής και Θεός και της ατεκνίας την λύσιν, συ παρασχών» (ΜΔ).
Οι Θεοπάτορες Ιωακείμ, και Άννα έκαναν την ατεκνία τους θέμα προσευχής, κατά την παράδοσι των ευσεβών ατέκνων συζύγων της Π. Διαθήκης (πρβλ. την περίπτωσι της Άννας, μητέρας του προφήτου Σαμουήλ, Α' Βασ. Α’ 19, της Ελισάβετ, μητέρας του Βαπτιστού Ιωάννου, Λουκ. κα' 15 κλπ.). Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους και με θαυματουργικό τρόπο έλυσε τη στείρωσι της Άννας.
Ο Ι. Δαμασκηνός, προσπαθώντας να ερμηνεύση το θαύμα, γράφει: «Για ποιο λόγο γεννήθηκε η Μητροπάρθενη από γυναίκα στείρα; Γιατί έπρεπε, αυτό πούναι το μοναδικό καινούργιο κάτω από τον ήλιο, η βάση και το αποκορύφωμα των θαυμάτων (η εκ παρθένου δηλ. γέννηση του Ιησού) ν’ ανοίγη το δρόμο του με θαύματα και σιγά - σιγά από τα πιο ταπεινά νάρθουν τα πιο μεγάλα» (Δ, 67). Και πιο κάτω: «Το λευτέρωμα από την ακαρπία φανέρωνε ολοκάθαρα πως η στειρότητα του κόσμου σε αγαθά θα λυθή και θα γεννηθή ο κορμός της άφραστης μακαριότητος» (Δ, 117) .
Η θαυμαστή σύλληψις της Θεοτόκου από την Αγία Άννα φανερώνει, ότι η υπερνίκησις της στειρότητος —μερικές φορές— δεν είναι παρά ζήτημα πίστεως και θερμής καταφυγής στον Θεό: ότι είναι μια ευκαιρία μετανοίας, εξαγνισμού και πνευματικής εξάρσεως των συζύγων. Διότι, πρέπει να σημειωθή, ότι η απαιδία δεν είναι αποκλειστικό θέμα της συζύγου. Είναι μια κατάστασις που αναφέρεται στο ανδρόγυνο και γι’ αυτό πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται και από τους δύο συζύγους, με την ίδια πίστι και την ίδια θερμή προσευχή.
Η εμπειρία των ορθοδόξων πιστών σε σχετικές περιπτώσεις είναι χαρακτηριστική: όπου υπάρχει θερμή πίστις, το θαύμα γίνεται. Έτσι, στα ιερά προσκυνήματα της χώρας μας συναντά κανείς πολλές μητέρες που κρατούν στην αγκαλιά τους την απόδειξι της πίστεως που «νικά την τάξι της φύσεως» — το παιδί της προσευχής και των δακρύων τους!
Όλην μου την ζωήν διακυβέρνησον, Παρθένε.
Τα τραύματα θεράπευσον της ψυχής μου, Πάναγνε.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 71 )