Η υποψήφια μοναχή
Μια μοναχή διηγείται τα εξής, για τον πνευματικό παπα- Ιερώνυμο, τον προηγούμενο της Ι. Μονής Σιμωνόπετρας, που εξωμολογούσε στον ναό της θ. Αναλήψεως στην Αθήνα:
« Γνώριζα τον γέροντα από το 1934, όταν ήμουν μικρό παιδί. Δεν του είχα πει ποτέ ότι θα γίνω μοναχή, διότι δεν το είχα σκεφθή ακόμη αφ’ ενός και αφετέρου διότι είχα μεγάλο πόλεμο από το σπίτι μου. Δεν με άφηναν ούτε στην εκκλησία να πάω. Πολλές φορές πήγαινα κρυφά και στον γέροντα και στην εκκλησία. Πήγα μια φορά, που είχα παρεξηγηθή με την αδελφή μου, να εξομολογηθώ και του είπα:
-Γέροντα, σήμερα μάλωσα με την αδελφή μου.
»Τότε εκείνος με σοβαρό, αλλά και καλωσυνάτο ύφος μου λέει:
-Εσύ που θα γίνης μοναχή, κάνει να μαλώνης και να θυμώνης με την αδελφή σου, ενώ πρέπει να την προσέχης και να της μιλάς με αγάπη;
-Εγώ δεν θα γίνω μοναχή, του απήντησα. Ποτέ δεν έχω σκεφθή τέτοιο πράγμα.
-Μοναχή θα γίνης! μου επανέλαβε.
»Μια φορά με χτύπησε ο πατέρας μου με το καμουτσίκι του αλόγου που είχαμε, γιατί πήγα στην εκκλησία. Το πρωί της άλλης ημέρας πήγα να δω τον γέροντα, κρυφά βέβαια από το σπίτι μου. Είχε λειτουργία. Μόλις τελείωσε πήγα να πάρω αντίδωρο και ο γέροντας με ρώτησε:
-Πώς πήγε το ξύλο του πατέρα σου με το καμουτσίκι;
»Εγώ ντράπηκα και, επειδή ήταν κι άλλες εκεί, είπα:
-Δεν με χτύπησε ο πατέρας μου, έπεσα και χτύπησα.
»Και πάλι λέει ο γέροντας :
-Καλά, κάθησε τώρα να φας και θα τα πούμε.
»Σημειωτέον ότι ήμουν τότε και νηστική, γιατί δεν με άφησαν την προηγουμένη να φάω στο σπίτι. Ήμουν τιμωρημένη.
»Πολλές φορές είδαμε τον γέροντα κατά την θ. λειτουργία να μην πατάη στη γη! Να είναι μια σπιθαμή πάνω, μπροστά στην αγία Τράπεζα. Αν σήμερα είμαι στερεωμένη στην αγάπη του Χριστού μας, το χρεωστώ στην αγιωσύνη του».
( Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄,σελ.149-151)