Όλα λοιπόν αυτά σκεπτόμενος ωδήγησε ακόμα και δια της βίας όλους γρήγορα εις την τήρησιν της εντολής αυτής. Και μη μου λέγης ότι ολίγον κατ’ ολίγον θα την εφαρμόσης, και ούτε να την αναβάλλης δια την επομένην˙ διότι η επομένη δεν έχει τέλος. Τεσσαράκοντα λοιπόν ημέραι παρήλθον αφ’ ότου ήρχισα να σας ομιλώ˙ αν λοιπόν περάση το ιερόν Πάσχα, κανένα πλέον δεν θα συγχωρήσω, ούτε θα αρκεσθώ εις συμβουλήν, αλλά θα μεταχειρισθώ τρόπον επιτακτικόν και αυστηρόν˙ διότι ούτε αυτή η δικαιολογία της συνήθειας που προβάλλετε είναι ισχυρά.
Διατί αυτός που κλέπτει δεν προβάλλει ως δικαιολογίαν την συνήθειαν ώστε ν’ απαλλαγή από την τιμωρίαν; Διατί αυτός που φονεύει και μοιχεύει; Εις όλους σας το λέγω και το γνωστοποιώ ότι αν κατά την συναναστροφήν μου με σας, κατά την οποίαν θα δοκιμάσω αν είσθε εντάξει, (οπωσδήποτε δε θα πιάσω κάποιον που δεν θα είναι εντάξει) εύρω μερικούς που δεν θα έχουν διορθώσει το ελάττωμα αυτό, θα τους επιβάλλω ως τιμωρίαν να μη συμμετέχουν εις τα ιερά μυστήρια, όχι δια να μένουν διαρκώς έξω, αλλά αφού διορθωθούν τότε να έλθουν, και με καθαράν συνείδησιν να απολαύσουν την ιεράν τράπεζαν˙ διότι έτσι πρέπει κάθε ένας να συμμετέχη εις την θείαν Κοινωνίαν.(ΕΠΕ 32,663)