60. «Πρόθυμη και υπάκουη στους γονείς σου» (Δ, 97).
Η Θεοτόκος δεν φαίνεται να έζησε πολύ με τους γονείς της. Τα περισσότερα παιδικά και εφηβικά της χρόνια τα πέρασε μέσα στο Ναό. Ωστόσο, η παρατήρησις του αγ. Δαμασκηνού είναι ακριβής. Η μικρή Θεοτόκος ήταν υπάκουη στους γονείς της. Κι’ αυτό το αποδεικνύει η πράξις της υπέρτατης υπακοής της, το ότι δηλαδή δέχθηκε να αφιερωθή στον Κύριο, κατά το θέλημα και την ιερή απόφασι των γονέων της.
Ότι απεχθάνονται συνήθως τα παιδιά και ιδίως οι έφηβοι είναι οι αποφάσεις που παίρνουν οι γονείς τους για λογαριασμό τους. Παραπονούνται, διαμαρτύρονται, επαναστατούν για τις αποφάσεις αυτές. Και η συνήθης δικαιολογία των παιδιών για τη στάσι τους αυτή είναι, ότι αφ’ ενός μεν οι γονείς δεν γνωρίζουν όσα αυτά γνωρίζουν για την εποχή και τη ζωή τους και αφ’ ετέρου ότι οι γονείς με τις αποφάσεις τους καταπιέζουν την ελευθερία των παιδιών τους.
Η Θεοτόκος δεν πρόβαλε καμμιά αντίρρησι στην απόφασι των γονέων της. Τη σεβάστηκε και την αποδέχθηκε. Αυτό ήταν το δικό της χρέος. Αν οι γονείς της έσφαλαν, θα το έδειχνε ο καιρός, θα το αποδείκνυε η πραγματικότης. Θα το φανέρωνε ο Θεός! Η ζωή ενός ανθρώπου είναι τόσο πολύτιμη, ώστε δεν επιτρέπει ο Θεός να καταστραφή με μια λανθασμένη εκτίμησι και απόφασι έστω και των γονέων. Ο Θεός δεν επιτρέπει να σκοτωθούν χωρίς λόγο ένα δύο σπουργήτια (Ματθ. ι' 29). Πώς θα επιτρέψη να ζημιωθή η ζωή ενός ανθρώπου, εξ αιτίας μιας εσφαλμένης αποφάσεως;
Η Θεοτόκος στήριξε τη ζωή της στην υπακοή. Και δεν πήγε χαμένη. Η υπακοή στην απόφασι των γονέων της την ωδήγησε στο δρόμο της δόξας και του ανυπέρβλητου μεγαλείου. Η ανυπακοή θα ικανοποιούσε ίσως τη φιλοδοξία και τον εγωισμό της. Θα την ωδηγούσε όμως οπωσδήποτε στην αφάνεια της μηδαμινότητος.
Ένα πράγμα πρέπει να κατανοήσουν οι έφηβοι: ότι η υπακοή δεν σημαίνει αποτυχία. Αντίθετα, η υπακοή είναι η βάσις επιτυχίας στη ζωή.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 87-88 )