1226. ΓΙΑ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.
Ο άγιος Αντώνιος ο ερημίτης έλαβε κάποτε ένα γράμμα από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Οι μοναχοί που το έμαθαν αυτό ήταν περίεργοι να μάθουν τι του έγραφε και πως θα μπορούσαν και αυτοί να έπαιρναν ένα τέτοιο γράμμα.
Το έμαθε αυτό ο άγιος Αντώνιος και τους είπε: : «Τι είναι το γράμμα ενός ανθρώπου μπρός σε κείνο το γράμμα που μας άφησε ο Θεός; Το ιερό Ευαγγέλιο είναι το γράμμα που ο ίδιος ο Θεός άφησε στους ανθρώπους, είναι ο γραπτός λόγος του Ιησού Χριστού. Τι καλύτερο μπορεί ένας βασιλιάς να μας πει εν συγκρίσει με ότι μας λέγει ο Θεός;».
Η ίδια παρατήρησις μπορούσε να γίνει σήμερα για πολλούς χριστιανούς που αμελούν την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου και επιδίδονται σε επιπόλαιες αναγνώσεις μυθιστορημάτων και άλλων ανήθικων αναγνωσμάτων.
1366. ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΡΑΠΙΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.
Πλούσιος Γάλλος κόμης προσκλήθηκε σε μια συγκέντρωση να γνωρίσει τον πολύ γνωστό δυστυχώς Ερνέστο Ρενάν, που έγραψε την ιστορία του Ιησού Χριστού, στην οποία ιερόσυλα βλασφημά το Λυτρωτή.
Ο Ρενάν του έτεινε το χέρι κι ο κόμης αποτράβηξε το δικό του λέγοντας:
- Δε θέλω ποτέ να πιάσω το χέρι που ράπισε τον Κύριο μου.
(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 556, 618)