« Εκείνος που αγαπά τον πατέρα του ή την μητέρα του παραπάνω από εμένα, και αρνείται εμένα για να μη χωρισθεί από τους γονείς του, δεν αξίζει για μένα. Και εκείνος που αγαπά τον υιό του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από εμένα, δεν μου είναι άξιος». ( Ματθ.ι,37) Φοβερός λόγος και φοβερή πρόκληση για τον άνθρωπο που είναι μαθημένος να δένεται με τους ανθρώπους…. Η μάνα με το παιδί, το παιδί με τη μάνα, η γυναίκα με τον άντρα της και ο άντρας με τη γυναίκα του, οι φίλοι, οι συγγενείς… όλοι αυτοί δημιουργούν στενές σχέσεις αγάπης αλλά και εξάρτησης πολλές φορές μεταξύ τους. Οι άλλοι άνθρωποι γίνονται όλος μας ο κόσμος. Οι άλλοι άνθρωποι είναι ‘ υποχρεωμένοι’ να μας κάνουν ευτυχισμένους. Οι άλλοι άνθρωποι θα κουβαλήσουν τις προσδοκίες που τους φορτώσαμε εμείς! Οι άλλοι άνθρωποι θα υλοποιήσουν τα όνειρα μας. Πρέπει να το κάνουν!
Έχουμε επενδύσει τη ζωή μας όλη πάνω σε ανθρώπους! Παρακάμπτοντας αλλά και απορρίπτοντας το Λόγο του Θεού οδηγούμαστε νομοτελειακά στη ματαίωση, στην προδοσία, στην ανασφάλεια και στη δυστυχία. Γιατί δε γίνεται να στηρίξουμε τη ζωή μας πάνω σε άλλο άνθρωπο! Μόνο στο Χριστό! Γι’ αυτό και μας καλεί να αγαπήσουμε Εκείνον πάνω από τους ανθρώπους… γιατί μόνο Εκείνος μπορεί να γίνει ο ρυθμιστής και ο εγγυητής της ζωής μας και μάλιστα της αιώνιας, της αληθινής Ζωής! Εκείνος μας ξέρει καλύτερα από τον καθένα, μας αγαπάει περισσότερο από τον καθένα, μας ποθεί πιο πολύ από τον καθένα… Εκείνος θα μας οδηγήσει στον Παράδεισο!
Ποιος άλλος μπορεί να το κάνει αυτό για μας; Όμως κι εμείς για να γίνουμε άξιοι της Αγάπης Του πρέπει να Του δώσουμε την πρωτοκαθεδρία στην καρδιά μας και στη ζωή μας γιατί μόνο Αυτός την αξίζει αυτή τη θέση πραγματικά! (Α.Κ.Β)