"Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό"

Ο Γέροντας μου είπε μια μέρα, επιγραμματικά: "Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό,
όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας το Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες
και δοξάζονταςτο όνομά Του".
[Γ 204]

"Λόγω αυτής της αρρώστιας έχει γεμίσει ο παράδεισος"

Ο Γέρων Πορφύριος σε μία συζήτηση που είχε με κάποιους αδελφούς μεταξύ άλλων είπε:
-Το φάρμακο με το οποίο καταπολεμείται ο καρκίνος είναι πολύ εύκολο και οι γιατροί το "συναναστρέφονται"
καθημερινά και το έχουν μπροστά στα μάτια τους, όπως με την Χάρη του Θεού κι εγώ το γνωρίζω.
Ο Θεός όμως δεν τους το αποκαλύπτει, γιατί τα τελευταία χρόνια εξ' αιτίας αυτής της ασθένειας έχει γεμίσει ο παράδεισος!
[Χρ. 358]

"Οι ασθένειες του έγιναν το στάδιο των αρετών του"

Ο Θεός, με τις ανεξερεύνητες βουλές του, συνέδεσε τη σωτηρία του Γέροντα
και χιλιάδων πνευματικών του παιδιών με τις ασθένειές του και την ανάγκη θεραπείας τους.
Με τον καιρό οι ασθενειές του πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν το στάδιο των αρετών του.
Μία μέρα, που τον βρήκα να πονά πάνω στο κρεβάτι του, τον λυπήθηκα
και ακολούθησε ο εξής διάλογος μας:-Πονάτε Γέροντα; -Πονώ πολύ. -Πού πονάτε ; -Παντού.-Τί έχετε Γέροντα; - Και τί δεν έχω!
Έχω πολλές παθήσεις, ούτε κι εγώ δεν ξέρω τί έχω.
Η ζωή μου κρέμεται από μια κλωστή. Και την κλωστή αυτή την κράτησε ο Θεός και δεν κόπηκε επί δεκαετίες,
όχι τόσο για τον Γέροντα (εκείνος ήταν έτοιμος να φύγει), όσο για μας, που με την αμέλειά μας
ήμασταν ανέτοιμοι και τον χρειαζόμασταν πολύ. Το 'ξερε αυτό ο Γέροντας κι αγωνιζόταν να κρατηθεί στη ζωή
με την προσευχή και την προσοχή του, που συνοδεύονταν από τις άγρυπνες φροντίδες των αδερφών του Μοναστηριού,
καθώς και τις προσευχές εκατοντάδων πνευματικών του παιδιών.
Κάποτε είπε: "Πολλές φορές ξεκίνησα για τον ουρανό, αλλά οι προσευχές σας μ' έφεραν πίσω".
Αγώνας κραταιός έγινε και στην εγχείρηση νεφρού και στο σοβαρό έμφραγμα μυοκαρδίου
και στην αποτυχημένη εγχείρηση καταρράκτου, για να θυμηθώ μερικές από τις πολλές περιπέτειες της υγείας του.
Στην τελευταία δοκιμασία με το μάτι, οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει. Το στομάχι του αιμορραγούσε.
Έμεινε επί πολλές ημέρες άσιτος, και το βασανισμένο σώμα του είχε μεταβληθεί σε σκελετό καλυμμένο με δέρμα,
και για να μην κάνει κατακλίσεις, τον κρατούσαν όρθιο σαν εσταυρωμένο, μέσα σε φρικτούς πόνους.
[Γ 153π.]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 105-107)