Η πίστη στο Θεό είναι μια διαρκής και εν εξελίξει σχέση και συνομιλία μαζί Του. Είναι εμπιστοσύνη στην πρόνοια και στο έλεος Του. Είναι το άφημα της ζωής μας στα χέρια Του. Είναι η παράδοση μας στην Αγάπη Του. Είναι η ακλόνητη πεποίθηση πως ό,τι κι αν γίνει, κι ο κόσμος να έρθει ανάποδα Εκείνος δε θα μας αφήσει ποτέ απ’ το χέρι. Πίστη είναι να βλέπω πίσω από το σκοτάδι το φως, να βλέπω πίσω από την κλειστή πόρτα το δρόμο, να βλέπω πίσω από τα ορατά τα αόρατα, πίσω από το λίθο τον Αναστημένο Χριστό!
Δυστυχώς πολλοί από εμάς έχουμε συνδυάσει την πίστη μας στο Χριστό με την εκτέλεση ή μη των επιθυμιών μας… αν μας κάνει το χατίρι, πιστεύουμε σ’ Αυτόν, αν όχι ,τότε απομακρυνόμαστε και παύουμε να έχουμε έστω κι αυτή την προβληματική πίστη που είχαμε σ ’Εκείνον. Μα αληθινή πίστη δεν έχω όταν ζητάω κάτι από το Θεό αλλά όταν ζητάω τον ίδιο το Θεό! Γιατί τί μπορεί να είναι πιο σημαντικό από το Θεό; Όταν έχω το Θεό τα έχω όλα ό,τι μου χρειάζεται. ‘ Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.( Ματθ. 6,33) Δηλαδή ‘ Να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού και ύστερα όλα τα άλλα θα προστεθούν σε εσάς’.
Άρα λοιπόν πιστεύω σε έναν Θεό Άγιο Βασίλη ή στον Θεό της Αγίας Γραφής; Γιατί στην πρώτη περίπτωση σίγουρα θα ασθενεί η πίστη μου και πολύ συχνά μάλιστα, στη δεύτερη περίπτωση όμως, αν αφουγκραστώ και εγκολπωθώ το Λόγο του Θεού, τότε η πίστη μου δεν θα κινδυνεύει να διασαλευθεί, ακόμα κι ‘αν πορεύομαι εν μέσω σκιάς θανάτου’.( Ψαλμ. 22) Γιατί τελικά η πίστη είναι μια αποδοχή… ότι ο Χριστός είναι μαζί μου αν Του το ζητήσω! Η συνειδητοποίηση της παρουσίας Του στη ζωή μου απομακρύνει κάθε φόβο και κάθε αμφιβολία που υπάρχει μέσα μου. Και αν τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως εγώ τα θέλω να γνωρίζω ότι γίνονται όπως Εκείνος τα θέλει και αυτό να με αναπαύει! Γιατί Εκείνος είναι πάνσοφος και παντογνώστης και προνοητικός και ελεήμων και η Αγάπη η ίδια!
Και ας μην καταλαβαίνω… θα καταλάβω αργότερα… κι ας μην καταλάβω ποτέ! Μου αρκεί που είμαστε μαζί! Τον εμπιστεύομαι απόλυτα και ηρεμώ! Και η εμπειρία μου μού έχει δείξει ότι Εκείνος είχε πάντα δίκιο τελικά! Οπότε λοιπόν για να μην ασθενεί πλέον η πίστη μας ας ασθενήσουμε τα πάθη μας και κυρίως τον εγωισμό μας! Όσο ασθενεί το εγώ μας τόσο θα αυξάνεται η πίστη μας στο Χριστό και ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στη ζωή μας θα μπορούμε να λέμε μέσα από την καρδιά μας δόξα τω Θεώ… δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!(Α.Κ.Β)