ΠΙΣΤΗ
Στο δρόμο που το σώμα μου βαδίζει,
μια σκέψη το μυαλό μου βασανίζει.
Η αμφιβολία που το Είναι μου αγγίζει
Πόσα αργύρια η Πίστη μου αξίζει;
Του Ιούδα έμαθα πως ήτανε τριάντα
Σφιχτή θηλιά όμως τον έπνιξε για πάντα
Μια πίστη κρεμασμένη από ιμάντα
Εικόνας τραγικής, λεζάντα.
Του Άννα, η ύβρις κι η απληστία
Μιας πίστης λύκου με προβάτου ενδυμασία
Το είδωλο της επαινεί μ’ αλαζονεία
Ντυμένη με ιερή και φαύλη υποκρισία.
Του νεανίσκου που ερωτά, τι αγαθόν ποιήσει
Τον πλούτο και τα κτήματα πως δύναται ν’ αφήσει
Μια πίστη που στον ουρανό είναι αδυνάτου φύση
Πως σκέφτηκες φιλάργυρε εκεί να σ’ οδηγήσει;
Του εκ δεξιών Σου στο Σταυρό το δάκρυ που κυλάει
Μια πίστη μέσα σε λυγμούς, συγχώρεση ζητάει
Η ευσπλαχνία ενός Θεού που ξέρει ν’ αγαπάει
Και θέση στον Παράδεισο για το ληστή φυλάει.
Πόσα αργύρια η Πίστη μου αξίζει;
Η λόγχη που Σε κέντησε τώρα κι εμένα αγγίζει
Ο θάνατος κι ας πέθανε ακόμα με βασανίζει
Μα έχω πνεύμα αθάνατο και προς Εσέ βαδίζει.
Βαγγέλης Γεροντάκης