Μια σχέση θέλει δύο, όπως λένε και για το ταγκό. Πολλές φορές όμως μπαίνουμε σε μια σχέση φέρνοντας μαζί μας και μια άλλη σχέση, πολύ δυνατή και ιδιαιτέρως φορτική… την εμπαθή σχέση με το εγώ μας! Κι έτσι βρισκόμαστε να διαχειριστούμε όχι μια αλλά δύο ή και τρεις σχέσεις, αν και το έτερον ήμισυ δε θέλει να αποχωριστεί κι εκείνο τη σχέση με το δικό του εγώ. Συνωστισμός! Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; Η συνύπαρξη με κάποιον άλλο προϋποθέτει μια σοβαρή και κρίσιμη απόφαση… ότι θα δώσουμε χώρο μέσα μας και έξω μας στον άλλο, ότι θα κάνουμε παραχωρήσεις, υποχωρήσεις, συμβιβασμούς και υπομονή. Πόσο έτοιμοι και ώριμοι είμαστε για κάτι τέτοιο;
Όταν έχουμε μάθει τόσο καιρό να ικανοποιούμε μόνο τον εαυτό μας, τώρα πώς θα φροντίζουμε για τις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου, παραμερίζοντας τις δικές μας αν χρειάζεται; Πώς θα προσφέρουμε και θα προσφερθούμε όταν ο εγωισμός μας έχει γίνει θηρίο ανήμερο και αχόρταγο; Πώς θα αγαπήσουμε αν αγαπάμε εμπαθώς και όχι υγιώς μόνο τον εαυτό μας; Το αντίδοτο του εγωισμού είναι η αγάπη, η εν Χριστώ αγάπη, η γεμάτη έλεος, ταπείνωση, ευσπλαχνία και συγχώρεση. Η πνευματική ζωή μάς δίνει το δρόμο και ο Χριστός γίνεται για μας ο καλύτερος δάσκαλος της αγάπης- μιας αγάπης θυσιαστικής και τόσο απελευθερωτικής - και ταυτόχρονα βοηθός μας στον αγώνα μας για την καταπολέμηση των παθών μας. Αν δεν αναλάβουμε δράση εναντίον τους τότε κινδυνεύουμε όχι μόνο να γίνουμε θηρία ανήμερα αλλά να χάσουμε και την ψυχή μας!
Μια σχέση εμπαθής μοιάζει με ένα μη ιχνηλατημένο ναρκοπέδιο… δεν ξέρεις πότε θα σου σκάσει η επόμενη νάρκη! Γι’ αυτό αν θέλουμε να ζήσουμε αρμονικά με έναν άλλο άνθρωπο καλό θα είναι να απαλλασσόμαστε λίγο λίγο από τη σχέση μας με το εγώ μας. Και ο άνθρωπος μας μπορεί να αποτελέσει για μας το κίνητρο, το εφαλτήριο, να γίνει ο στίβος αυτού του αγωνίσματος για μας. Η αγάπη μας για τον άλλο έχει τη δύναμη να γιατρέψει ή να εξαφανίσει όλα τα πάθη γιατί η αγάπη είναι ο Χριστός! Μια αγάπη λένε ξεπερνιέται με μια άλλη αγάπη πιο δυνατή. Αν αγαπήσουμε το Χριστό με όλη μας τη δύναμη δεν θα υπάρχει χώρος στην καρδιά μας ούτε για ίχνος αγάπης στο εγώ μας! Η αγάπη του Χριστού σε εμάς και η αγάπη η δική μας σε Εκείνον είναι η θεραπεία, το φάρμακο για όλες τις αρρώστιες. Και με αυτή την αγάπη στην καρδιά μας είναι βέβαιο πως θα δημιουργούμε και θα απολαμβάνουμε υγιείς και χαρούμενες ανθρώπινες σχέσεις!(Α.Κ.Β)