66. «Πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα»
Η Παρθένος συνέλαβε τον Ιησού μ ε τ ά την μνηστεία της με τον Ιωσήφ και οχι προ της μνηστείας. Ο Χρυσόστομος ερωτά: «Αλλά διατί δεν έμεινεν έγκυος προτού να μνηστευθή; Δια να παραμείνη επ’ όλίγον κρυφόν το γεγονός... και δια να απαλλαγή από κάθε πονηράν υποψίαν η Παρθένος» (ΑΑΠ/ X, 63, 83). Διότι «πώς ήτο δυνατόν οι Φαρισαίοι να παραδεχθούν εγκυμοσύνην υπερφυσικήν, πρωτάκουστον και ακατανόητον και μάλιστα καχύποπτοι και κακόβουλοι όπως ήσαν; Και φυσικά η φαρισαϊκή κακία δεν θα εδυσκολεύετο να εφαρμόση και εις την περίπτωσιν της Παρθένου αυστηρώς τον νόμον, δηλαδή να την θανατώση με λιθοβολισμόν» (X, 35) .
Πρόκειται για εκδήλωσι της θείας Προνοίας. Εάν η Παρθένος συνελάμβανε π ρ ό της μνηστείας, η δοκιμασία της θα ήταν μεγαλύτερη γι’ αυτήν και το κυοφορούμενον. Με τον πέπλο της μνηστείας η πρόνοια του Θεού σκεπάζει το γεγονός για τους πολλούς, ενώ ταυτόχρονα δεν αφήνει και τον έ ν α, τον Ιωσήφ, στο πέλαγος της καχυποψίας. «Διότι, όταν εκείνος (ο Ιωσήφ) που έπρεπε να ζηλεύση περισσότερον απο όλους εμφανίζεται όχι μόνον να μη προβαίνη εις την διαπόμπευσιν και την ατίμωσιν της Παρθένου, αλλά και επιπλέον να την κρατή κοντά του και να την υπηρετή μετά την κύησιν, καθίσταται φανερόν, ότι ούτε θα την εδέχετο κοντά του ούτε θα προσέφερε τας άλλας υπηρεσίας του, εάν δεν είχε πιστεύσει απολύτως ότι το συμβάν προήρχετο εκ της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος» (ΑΑΠ/Χ, 63, 73) .
Ο απόστ. Παύλος βεβαιώνει οτι ο θεός «ούκ εάσει ημάς πειρασθήναι υπέρ ο δυνάμεθα, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι ημάς υπενεγκείν» (Α' Κορ. ι' 13) . Αυτό μαρτυρεί και η περίπτωσις της εγκυμοσύνης της Θεοτόκου. Ο Θεός ελαφρύνει το βάρος της δοκιμασίας της δεν επιτρέπει το βάρος αυτό να την συνθλίψη. Ο Κύριος δεν περιορίζεται μ ό ν ο σε εντολές και στο να αναθέτη στους ανθρώπους διάφορες δύσκολες αποστολές. Έρχεται και βοηθεί ο ίδιος. Ενισχύει τον εντολοδόχο και με το παντοδύναμο χέρι Του απαλύνει το βάρος της αποστολής που Εκείνος του ανέθεσε. Χωρίς το παντοδύναμο αυτό χέρι κανένας άνθρωπος ούτε και η Θεοτόκος θα μπορούσε να σηκώση το βάρος της κλήσεως και της αποστολής του Θεού. Ο ίδιος άλλωστε ο Κύριος δήλωσε κατηγορηματικά: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ίω. ιε' 5).
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη )